حیای رسول الله

عَنْ أَبِی سَعِیدٍ الخُدْرِیِّ قَالَ: کَانَ النَّبِیُّ صلی الله علیه وسلم أَشَدَّ حَیَاءً مِنَ العَذْرَاءِ فِی خِدْرِهَا، فَإِذَا رَأَى شَیْئًا یَکْرَهُهُ عَرَفْنَاهُ فِی وَجْهِهِ.^[۱]

از ابوسعید خدری روایت شده است که گفت: پیامبر صلی الله علیه وسلم از دوشیزگان پرده‌نشین شرم و حیای بیشتری داشت و وقتی چیزی می‌دید که دوست نداشت، از تغییر چهره‌اش متوجه می‌شدیم. (اما به سبب شرم، چیزی نمی‌گفت)».

عَنْ عُمَرَ یَقُولُ عَلَى الْمِنْبَرِ: سَمِعْتُ النَّبِیَّ صلی الله علیه وسلم یقُولُ: «لاَ تُطْرُونِی کَمَا أَطْرَتِ النَّصَارَى ابْنَ مَرْیَمَ، فَإِنَّمَا أَنَا عَبْدُهُ فَقُولُوا: عَبْدُ اللَّهِ وَرَسُولُهُ».^[۲]

از عمر روایت است که بالای منبر می‌گفت: شنیدم که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «در مدح و ستایش من، افراط نکنید آنطور که نصاری دربارۀ عیسی بن مریم، افراط کردند. همانا من، بندۀ الله هستم. پس بگویید: بندۀ الله و فرستادۀ او».

عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ عَنِ النَّبِیِّ صلی الله علیه وسلم قَالَ: «لَوْ دُعِیتُ إِلَى ذِرَاعٍ أَوْ کُرَاعٍ، لَأَجَبْتُ، وَلَوْ أُهْدِیَ إِلَیَّ ذِرَاعٌ أَوْ کُرَاعٌ لَقَبِلْتُ».^[۳]

ابوهریره می‌گوید: پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: «اگر مرا برای صرف ساعد یا پاچه (گوسفندی) دعوت کنند، خواهم پذیرفت. همچنین، اگر به من، ساعد یا پاچه‌ای هدیه داده شود، خواهم پذیرفت».

[۱]– متفق علیه؛ بخاری حدیث شماره ۶۱۰۲ و مسلم حدیث شماره ۲۳۲۰ با لفظ بخاری

[۲]– بخاری حدیث شماره ۳۴۴۵

[۳]– بخاری حدیث شماره ۲۵۶۸