سیرۀ نبوی بیانگر تصویر یک انسان است نه اسطوره:
زندگینامۀ فردی که الله متعال ایشان را بهوسیلۀ رسالت، گرامی داشته و این مسأله باعث خروج پیامبرr از دایرۀ بشریّت و اتّصال زندگی ایشان به افسانهها نگشته و باعث نشده که کم یا زیاد دارای صفت الوهیّت گردد.
اگر به سخنان مسیحیان دربارۀ عیسی دقّت کنی، میبینی که آنان برایش ادّعای الوهیّت و ربوبیّت نمودهاند و این موضوع باعث شده که سیرۀ وی هیچ نوع تناسبی با زندگی فردی یک انسان نداشته باشد.
در حالی که محمّد نمونۀ پویای بشری برای هر کس که بخواهد در زندگی شخصی، خانوادگی و اجتماعی خویش کریمانه زیست نماید، به شمار میروند.
همچنین این سیره بیانگر زندگی جوانی امانتدار و راستگوست، همان گونه که نشان از زندگیِ فرستاده و دعوتگری بردبار، امامی عادل، پدری مهربان، همسری وفادار، آموزگاری بزرگ، مرشدی حکیم، دوستی صمیمی و بزرگوار و جنگجویی فرمانده و دلیر دارد.
به طور خلاصه، سیرۀ پیامبر بسیار فراگیر و عام بوده و ایشان را الگویی شایسته برای هر دعوتگر، پدر، شوهر، جنگجو و هر فرد سیاسی و رئیسجمهوری ساخته است.[۱]
[۱]– نک: دروس وعبر فی سیره خیر البشر، ص ۲۲؛ الرّحمه والعظمه فی السّیره النّبویّه، صص ۱۱- ۱۵٫