وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
تفسیر آیات ۹۵ الی۹۷
{وَلاَ تَکُونَنَّ مِنَ الَّذِینَ کَذَّبُواْ بِآیَاتِ اللّهِ فَتَکُونَ مِنَ الْخَاسِرِینَ (۹۵)}.
«و از زمره کسانی که آیات خدا را دروغ انگاشتند نباش، که از زیانکاران می‌شوی»این خطاب نیز از باب برانگیختن و پایدار ساختن پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم و امتشان بر راه حق و قطع طمع‌های باطل‌پرستان است.
{إِنَّ الَّذِینَ حَقَّتْ عَلَیْهِمْ کَلِمَتُ رَبِّکَ لاَ یُؤْمِنُونَ :(۹۶) وَلَوْ جَاءتْهُمْ کُلُّ آیَهٍ حَتَّى یَرَوُاْ الْعَذَابَ الأَلِیمَ (۹۷)}.
«همانا کسانی که حکم پروردگارت» به عذاب «بر آنان ثابت شده» و قضا و قدر الهی براین‌که آنان بر کفر اصرار می‌ورزند و بر کفر هم می‌میرند،بر آنان لازم گردیده «ایمان نمی‌آورند» پس از اینان به هیچ حالی از احوال، ایمان بر نمی‌آید «هر چند هرگونه آیتی برایشان بیاید» از آیات تکوینی و تنزیلی خداوند جلّ جلاله زیراآیات (نشانه‌ها و معجزات) هیچ سودی به حال آنان نمی‌کند «تا وقتی که عذاب دردناک را ببینند» پس فقط در هنگام مشاهده عذاب است که ایمان می‌آورند چنان‌که فرعون ایمان آورد ولی این ایمان، نه فایده‌ای به حالش داشت و نه نجات‌بخش او بود.
در حدیث شریف آمده است: «همانا خدای عزوجل توبه بنده را ـ تا آن‌گاه که او در غرغره جان‌کندن نباشد ـ می‌پذیرد» حالت غرغره،حالت مرگ است که انسان در تب و تاب آن دست و پا می‌زند.