وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
تعریف: کسیست که نتواند جانب صوابش را از جانب خطایش ترجیح دهد.
انواع آن:
اول: این صفت (سوء حفظ) از ابتدای حیاتش همراه وی بوده و در تمامی احوال زندگی ملازمش بوده است، و خبر او براساس رأی بعضی از محدثین شاذ نامیده میشود.
دوم: این صفت از ابتدای حیاتش همراه وی نبوده، بلکه در قسمتی از عمرش بر وی واقع شده است، حال ممکن است به دلیل بالا رفتن سنش و یا کم شدن یا رفتن بیناییش و یا از بین رفتن کتابهایش بوده باشد، که این نوع «مختلَط» نامیده میشود.
حکم روایت سوء الحفظ:
الف: روایت نوع اول مردود است.
ب: روایت دوم (مختلَط) بستگی دارد:
۱) آنچه را که قبل از اختلاط روایت کرده، مقبول است.
۲) و آنچه را که بعد از اختلاط روایت نموده، مردود است.
۳) آنچه را که مشخص نشود که آیا بعد از اختلاط روایت کرده یا قبل از آن؛ در مورد آن توقف میشود تا آنکه معلوم می‌گردد.
(نگاه کنید به: تیسیر مصطلح الحدیث؛ دکتر محمود طحان، ص ۱۰۲-۱۰۳).