سلف صالح بدعت را نکوهش می­ کنند

 هشام بن عمرو می ­گوید: امروزه به مردم در مورد نوآوریِ آنان اعتراض نکنید، که جوابی برایش دارند. از سنت در مورد آنان بپرسید، زیرا سنت را نمی ­شناسند.

حذیفه گوید: هر کاری را که صحابه  نکرده اند، شما هم انجامش ندهید.

از ابن عباس  روایت است: منفورترین عمل نزد الله  بدعت است.

سفیان ثوری : گوید: بدعت در نزد ابلیس از معصیت محبوب­ تر است. چرا که از معصیت می­ توان توبه نمود ولی از بدعت توبه نمی­ شود. یعنی امید نمی ­رود مبتدع در لیستِ توبه کنندگان قرار گیرد. زیرا عمل زشتش برایش زیبا جلوه کرده است و آن را نیک می­ انگارد؛ لذا ما دامی که آن را نیک پندارد، از آن توبه نمی­ کند. یعنی لازمه ­ی توبه این است که شخص باور کند عمل مذکور، بدعت است، تا از آن توبه کرده و باز آید.

  دارمی با سند صحیح روایت می­ کند که عبدالله بن مسعود شنید، گروهی در مسجد حلقه زده ­اند و با سنگ­ریزه­ هایی که در دست دارند، تسبیح می­ گویند. در وسط حلقه مَردی نشسته و به دیگران می­ گوید: این­قدر سبحان الله بگویید و فلان قدر الله اکبر. نزدشان رفت و گفت: این چه کاریست که می ­کنید؟ گفتند: ای ابو عبدالله سنگریزه­ هایی است که سبحان الله، لا إله إلا الله و الله أکبرها را با آن می ­شماریم.

  گفت: بدی­ های خویش را برشمارید؛ قول می ­دهم از نیکی­ های­تان چیزی نابود نمی ­شود. وای بر شما ای ­امت محمد صلی الله علیه وسلم. اینان صحابه­ ی پیامبرتان هستند. هنوز فراوانند. این لباس اوست هنوز کهنه نشده است و ظرف­هایش نشکسته است. قسم به ذاتی که جانم در دست اوست، یا شما بر دینی بهتر از دین محمد صلی الله علیه وسلم هستید!، یا گشایندگان دروازه­ ی گمراهی هستید. گفتند: ای ابو عبدالله، به الله قسم که قصدمان فقط خیر بوده است. گفت: چه بسا افرادی که خواهان خیر­ند و بدان دست نمی­ یابند. رسول الله صلی الله علیه وسلم برایمان حدیث گفت که، گروهی قرآن می­ خوانند و از گلوی آنان تجاوز نمی ­کند. به الله سوگند نمی­ دانم شاید بیشترتان از آنان باشید. روای گوید: دیدم اکثر آنان در روز نهروان به همراه خوارج با ما می ­جنگند. یعنی آنان در صف خوارج علیه صحابه می ­جنگیدند.