سلسله مطالب برخورد و رفتار پیامبر صلی الله علیه وسلم با خانواده و نزدیکان و اطرافیانش (۹)

از وفاداری ایشان صلی الله علیه وسلم به نسبت خدیجه این بود که، پس از وفاتش با دوستانش قطع رابطه نکرد، از عایشه رضی الله عنها روایت است که گفت:
«کَانَ النَّبِیُّ صلى الله علیه وسلم یُکْثِر ذِکْرَهَا وَرُبَّمَا ذَبَحَ الشَّاهَ ثُمَّ یُقَطِّعُهَا أَعْضَاءً، ثُمَّ یَبْعَثُهَا فِی صَدَائِقِ خَدِیجَهَ»[صحیح بخاری: ۳۸۱۸؛ صحیح مسلم: ۲۴۳۵] (پیامبر صلی الله علیه وسلم بسیار او را یاد می کرد، و گاهی اوقات می شد گوسفندی را ذبح می کرد و آن را تکه می کرد، و سپس میان دوستان خدیجه تقسیم می کرد)، و در روایتی دیگر آمده:
«وَإِنْ کَانَ لَیَذْبَحُ الشَّاهَ فَیُهْدِی فِی خَلَائِلِهَا مِنْهَا مَا یَسَعُهُنَّ» [صحیح بخاری: ۳۸۱۶] (می شد که گوسفندی را ذبح می کرد و بعنوان هدیه تا آنجا که می رسید برای دوستان خدیجه می فرستاد).
و در روایتی دیگر آمده: «وَإِنْ کَانَ لَیَذْبَحُ الشَّاهَ فَیَتَتَبَّعُ بِهَا صَدَائِقَ خَدِیجَهَ فَیُهْدِیهَا لَهُنَّ» [سنن ترمذی: ۱۹۴۰].
(می شد که گوسفندی را ذبح می کرد و در پی دوستان خدیجه بود تا آن را برایشان بفرستد).

«اینکه پیامبر صلی الله علیه وسلم به دوستان خدیجه گوشت هدیه می داد، بخاطر رعایت و حفظ عهد و پیمان او بود».

«و همه اینها دالّ بر وفاداری و حُسن عهد، و حفظ محبت، و رعایت حرمت همراه و همسر، و گرامی داشت اهل آن همسر در زندگی و بعد از وفاتش است» .

و از انس رضی الله عنه روایت است که گفت: زمانی که چیزی نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم آورده می شد می فرمود: «اذهبوا به إلى فلانه؛ فإنها کانت صدیقه خدیجه، اذهبوا به إلى بیت فلانه؛ فإنها کانت تحب خدیجه» [ادب المفرد: ۲۳۲].
(این را بسوی فلانی ببرید که دوست خدیجه بود، این را به خانه فلانی ببرید که خدیجه را دوست داشت).
بلکه به دوستان خدیجه بیش از دیگران احسان و نیکی می کرد، از عایشه رضی الله عنهاروایت است که گفت:
«جَاءَتْ عَجُوزٌ إِلَى النَّبِیِّ صلى الله علیه وسلم وَهُوَ عِنْدِی ، فَقَالَ لَهَا رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه وسلم: مَنْ أَنْتِ؟ فَقَالَتْ: أَنَا جَثَّامَهُ الْمُزَنِیَّهُ، فَقَالَ: بَلْ أَنْتِ حَسَّانَهُ الْمُزَنِیَّهُ، کَیْفَ أَنْتُمْ؟ کَیْفَ حَالُکُمْ؟ کَیْفَ کُنْتُمْ بَعْدَنَا؟ قَالَتْ: بِخَیْرٍ بِأَبِی أَنْتَ وَأُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ، فَلَمَّا خَرَجَتْ، قُلْتُ: یَا رَسُولَ اللَّهِ، تُقْبِلُ عَلَى هَذِهِ الْعَجُوزِ هَذَا الإِقْبَالَ، فَقَالَ: إِنَّهَا کَانَتْ تَأْتِینَا زَمَنَ خَدِیجَهَ، وَإِنَّ حُسْنَ الْعَهْدِ مِنَ الإِیمَانِ» [المستدرک حاکم: ۱/۱۷؛ سلسله الصحیحه: ۲۱۶] (پیر زنی نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم آمد، و پیامبر نزد من بود، رسول الله صلی الله علیه وسلم به او فرمود: تو چه کسی هستی؟ گفت: من جثَّامه ی مُزَنِی هستم، فرمود: (خیر) بلکه تو حسَّانه ی مزنی هستی، چطور هستید؟ حالتان چطور است؟ بعد از ما چطور بودید؟ خوب هستیم پدر و مادرم فدایت باد ای رسول الله، وقتی بیرون رفت، گفتم: ای رسول الله، اینگونه (به این گرمی) از این پیرزن استقبال می کنید؟!! فرمود: او در زمان خدیجه نزد ما می آمد، و نیک عهدی از ایمان است).

نکته: با وجود اینکه این زن کهن سال بود، اما پیامبر صلی الله علیه وسلم نام او را به نامی زیباتر و بهتر تغییر داد؛ زیرا جثَّامه به انسان نادان و تنبل می گویند که حوصله حرکت کردن نیز ندارد.
و حَسَّانه به معنای زیباتر از حُسنا است، و آن نامی زیبا است که بسیار کم زنان این دور و زمان چنین اسمی دارند .

پس نیک عهدی و وفای به پیمان از اخلاق اهل ایمان است، و این موضع پیامبر –صلی الله علیه وسلم- برخورد بسیار زیبا، و لطف و مهربانی و نرم خویی، و وفا به همسرش خدیجه است که بسیار او را همراهی کرد، و از ناراحتی ها و مشکلات او کم می کرد، و او را یاری می نمود.

و امروزه بسیاری از مردان رنج و سختی که همسرانشان در اول
زندگی با آنان متحمل شده اند، و با آن حال دست خود را در دست شوهرش قرار داده، و او را در ساختن خانواده یاری کرده را انکار می کنند، و این از نیک عهدی نیست.

نکته جالب:
شیخ البانی بخاطر اتباع از رسول الله یکی از دخترانش را به این اسم نام گذاری کرده است.[سلسله الصحیحه].