پیش می آمد که شب در خانه یکی از آنان جمع می شدند، و نزد آنان می آمد، و با آنان صحبت می کرد، و انس می گرفت، از أنس بن مالک رضی الله عنه روایت است که گفت: «کَانَ لِلنَّبِىِّ صلى الله علیه وسلم تِسْعُ نِسْوَهٍ فَکَانَ إِذَا قَسَمَ بَیْنَهُنَّ لاَ یَنْتَهِى إِلَى الْمَرْأَهِ الأُولَى إِلاَّ فِى تِسْعٍ فَکُنَّ یَجْتَمِعْنَ کُلَّ لَیْلَهٍ فِى بَیْتِ الَّتِى یَأْتِیهَا» [مسلم: ۱۴۶۲]
(پیامبر صلی الله علیه وسلم نه زن داشت، و در تقسیمی که بین آنان انجام داده بود به زن اولی نمی رسید مگر در روز نهم، و هر شب در خانه آن همسرش که نزد او می ماند جمع می شدند).
در حدیث دلالت بر این است که: مستحب است مرد در خانه زنش نزد او برود، و آنان را به خانه خودش دعوت نکند .
و پیامبر صلی الله علیه وسلم با وجود مشغله های فراوانشان، و مسؤولیت سنگینشان، با همسرانش شب نشینی داشت و با آنان انس می گرفت، اخبار و سخنان دلپسند و لطیف را از آنان می شنید.
عایشه رضی الله عنها- حدیث ام زرع را برای رسول الله صل الله علیه وسلم باز گو کرد، که یازده زن پیمان بستند و عهد کردند که هیچ چیز در مورد شوهران خود کتمان نکنند، پس هرکدام شوهر خود را توصیف می کرد، و بهترین آنان در توصیف همسرش و شمردن نعماتش بر خود همسر ابو زرع بود.
عایشه رضی الله عنها می گوید، رسول الله صلی الله علیه وسلم به من فرمود: «کُنْتُ لَکِ کَأَبِی زَرْعٍ لأُمِّ زَرْعٍ» [متفق علیه]
(من برای تو مانند ابوزرع برای ام زرع هستم).
شوهر باید وقتی را برای نشستن با همسرش و شنیدن سخنانش و انس گرفتن با او اختصاص دهد.
امروزه بیشتر زنان از همسران خود شاکی اند؛ زیرا یک مرد طول روز مشغول کار است، و وقتی شب به خانه بر می گردد تا نصف شب جلوی تلوزیون می نشیند، و زنش به او نگاه می کند، و بعد از آن خسته و کوفته به رختخوابش می رود، مانند لاشه می خوابد، و چه بسا در حالی که کنترل در دستش است می خوابد! و به زن بیچاره اش اهمیت نمی دهد.
و برخی از کامندان را مشاهده می کنی حتی در خانه میان کاغذهای خود بسر می برد، از محل کارش به خانه باز می گردد، و ساعت کاری دومش در خانه شروع می شود، و خانواده اش منتظر او هستند.