و رسول الله صلی الله علیه وسلم به پاکیزگی و بو خوشی بسیار اهمیت می داد:
زمانی که وارد خانه می شد اولین کاری که می کرد مسواک می زد، تا همسرش بوی بدی از او به مشامش نرسد.
از شریح بن هانی روایت است که گفت: از عایشه پرسیدم: اولین کاری که رسول الله صلی الله علیه وسلم به محض ورود به خانه انجام می داد چه بود؟ فرمود: مسواک زدن[مسلم: ۲۵۳] .
«و حکمت این کار: این است که شاید بوی دهان در اثر حرف زدن با مردم تغییر کرده باشد، و زمانی که وارد خانه می شد از نیک رفتاری با خانواده بر طرف کردن آن بود» .
ایشان هرگاه از خواب بیدار می شدند بر نظافت دهان و دندانشان بسیار مواظبت می ورزیدند، از عایشه روایت است که:
«أَنَّ النَّبِىَّ صلى الله علیه وسلم کَانَ لاَ یَرْقُدُ مِنْ لَیْلٍ وَلاَ نَهَارٍ فَیَسْتَیْقِظُ إِلاَّ تَسَوَّکَ قَبْلَ أَنْ یَتَوَضَّأَ» [ابوداود: ۵۷، صحیح الجامع: ۴۸۵۳].
(پیامبر صلی الله علیه وسلم هرگاه شب یا روز می خوابید سپس بیدار می شود، قبل از وضو مسواک می زد).
و این بر استحباب مواظبت بر مسواک بخاطر تغییر بوی دهان در اثر بخارها و غذاها و غیره دلالت دارد .
ابن القیم می گوید: «و رسول الله صلی الله علیه وسلم مسواک را دوست داشت، ایشان وقتی روزه نبود، و روزه بود، و وقتی از خواب بیدار می شد، و هنگام وضو و نماز، و وارد شدن به خانه مسواک می زد، و با چوب درخت اراک مسواک می زد» [زاد المعاد: ۱/۱۶۷]. و این مسأله در زندگی مشترک بسیار مهم است، و کافی است بدانیم یکی از اسباب طلاق هایی که امروزه به دادگاه ها ارجاع داده می شود: عدم اهتمام زوجین به نظافت دهان و دندان است.
رسول الله صلی الله علیه وسلم حریص بود که بجز بوی خوش از ایشان به مشام نرسد:
از عایشه رضی الله عنها روایت است که گفت:
«کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه وسلم یَشْتَدُّ عَلَیْهِ أَنْ یُوجَدَ مِنْهُ الرِّیحُ» [بخاری: ۶۹۷۲، ومسلم: ۱۴۷۴].
(بر رسول الله صلی الله علیه وسلم بسیار سخت بود که بویی از ایشان به مشام برسد).
یعنی: بوی بدی، و در روایتی از ابن عباس رضی الله عنهما چنین وارد شده:
«وکان أشدَّ شیء علیه أن یوجد منه ریحٌ سیِّئٌ» [المعجم الأوسط:۸۷۶۴].
(و سنگین ترین چیزی که بر رسول الله بود اینکه از ایشان بوی بد استشمام شود).
و خوشبویی از اخلاق ایشان بود، آن را دوست داشت، و بسیار استفاده می کرد، بلکه یکی از محبوب های دنیوی ایشان بود، همانگونه که در حدیث وارد شده:
«حُبِّبَ إِلَىَّ مِنَ الدُّنْیَا النِّسَاءُ وَالطِّیبُ وَجُعِلَ قُرَّهُعَیْنِى فِى الصَّلاَهِ»[نسائی: ۳۹۳۹، صحیح الجامع: ٣١٢۴].
(از دنیا دو چیز نزد من محبوب است: زنان و بو خوشی، و روشنی چشم من در نماز قرار داده شده است).
بلکه ایشان برخی از مباحات مانند سیر و پیاز را بخاطر بوی بدشان ترک کردند.
این کجا و کسی که وارد خانه می شود و نزد همسرش می رود، و بوی دود از او منتشر می شود، بلکه ممکن است همسرش با بهترین عطر خود را خوشبو کرده باشد، و بوهای خوبی از او به مشام می رسد، در حالی که از آن مرد بو های بد منتشر می شود!!