وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
بلکه هر وقت همسرش را ناراحت یا مریض می دید او را دلداری می داد
زمانی که عایشه در حج دچار عادت ماهیانه شد پیامبر بر او وارد شد در حالی که گریه می کرد، فرمود:
«مَا لَکِ أَنَفِسْتِ قَالَتْ نَعَمْ قَالَ إِنَّ هَذَا أَمْرٌ کَتَبَهُ اللَّهُ عَلَى بَنَاتِ آدَمَ فَاقْضِی مَا یَقْضِی الْحَاجُّ غَیْرَ أَنْ لَا تَطُوفِی بِالْبَیْتِ…».
فَلَمَّا قَضَیْتُ الْحَجَّ أَمَرَ عَبْدَ الرَّحْمَنِ، فَأَعْمَرَنِی مِنْ التَّنْعِیمِ مَکَانَ عُمْرَتِی الَّتِی نَسَکْتُ.[بخاری: ٣١۶].
(چه شده است آیا دچار عادت ماهیانه شده ای؟ گفت: بله: فرمود: این چیزی است که الله برای همه ی دختران آدم مقرر ساخته است، بجز طواف کعبه تمامی اعمالی که حاجیان انجام می دهند را انجام بده…).
زمانی که حج را به پایان رساندم، به برادرم عبد الرحمن امر فرمود که مرا برای عمره به تنعیم ببرد جایی که برای عمره قبلی اعمالم را شروع کرده بودم.
از جمله مسائلی که شایسته است شوهران در مورد همسران خود رعایت کنند: زمانی است که طبع همسرانشان در اثر حیض و نفاس و ولادت، دچار تغییر می گردد؛ و خستگی و درد و رنجی که متحمل می شوند.
بلکه زمانی که مرد همسرش را در چنین حالاتی درک کند؛ همسرش بخاطر این رفتار زیبایش مدیون او می گردد.
زمانی که همسرش صلی الله علیه وسلم بیمار می شد برایش رقیه می خواند، و با دستان مهربانش او را لمس می نمود:
از عایشه رضی الله عنها روایت است که پیامبر صلی الله علیه وسلم یکی از همسرانش را (با دعا خواندن) تعویذ می نمود و با دست راستش او را لمس می کرد ، و می فرمود:
«اللَّهُمَّ ربَّ النَّاس، أَذْهِب الْبَأس، واشْف، أَنْتَ الشَّافی لا شِفَاءَ إِلاَّ شِفَاؤُک، شِفاءً لا یُغَادِرُ سقَماً»[بخاری: ۵۷۴۳؛ مسلم: ٢١٩١].
(یا الله پروردگار مردم، بیماری را برطرف ساز، و شفا بده، که تو شفا دهنده ای، هیچ شفایی بجز شفای تو وجود ندارد، شفایی ده که هیچ بیماری باقی نگذارد).
زمانی که شوهر با مهر و محبت محل درد در بدن همسرش را لمس کند، و دستش را بر آن قرار دهد؛ این کار گرچه درد و بیماری را برطرف نمی سازد و درد باقی می ماند اما تأثیر بسزایی در درون زن دارد، و زن احساس می کند که شوهرش او را درک می کند و درد او را بخوبی می داند.
یکی از زنان در داستان ام زرع شوهرش را اینگونه عیب کرده است:
«وَلا یُولِجُ الْکَفَّ، لِیَعْلَمَ الْبَثَّ»[بخاری: ۵١٨٩؛ مسلم: ٢۴۴٨]
(و دست خود را وارد لباسم نمی کند تا غم و اندوه من را بداند).
«یعنی دست خود را پیش نمی آورد؛ تا بداند چه غم و اندوهی دارد و آن را از میان بردارد،…و منظور از البث: همان حزن و اندوه است، و همچنین به شکایت، و مریضی نیز گفته می شود…منظورش این است که شوهرش از مسائلی که برای زن اهمیت دارد نمی پرسد، به همین خاطر او را به کم محبتی نسبت به خودش توصیف نمود» .
این زن شوهرش را به این خاطر عیب جویی می کند، پس تسلی دادن زن و شوهر به یکدیگر در مشکلات و مریضی امری مطلوب است.
اما برخی از مردان این حالات را رعایت نمی کنند، و می خواهند همیشه همسرشان سالم و سلامت باشد، و زمانی که بیمار شد؛ او را نزد اهلش (خانه پدری) می برد و رها می کند تا سلامتی اش را بدست آورد؛ زیرا حوصله ندارد با زنش در حالتی که مریض باشد بنشیند.