ستمکار را به خدا بسپار

«به سوی داور روز جزا رهسپار می‌شویم و طرف‌های درگیر، نزد خداوند گرد می‌آیند».

همین عدالت برای بنده کافی است که او، منتظر روزی است که در آن پیشینیان و آیندگان، گرد می‌آیند؛ در آن روز هیچ ستمی نیست و داور، خداوند عزوجل است و فرشتگان، گواهان محکمه عدل الهی‌اند؛ ﴿وَنَضَعُ ٱلۡمَوَٰزِینَ ٱلۡقِسۡطَ لِیَوۡمِ ٱلۡقِیَٰمَهِ فَلَا تُظۡلَمُ نَفۡسٞ شَیۡ‍ٔٗاۖ وَإِن کَانَ مِثۡقَالَ حَبَّهٖ مِّنۡ خَرۡدَلٍ أَتَیۡنَا بِهَاۗ وَکَفَىٰ بِنَا حَٰسِبِینَ ۴٧﴾ [الأنبیاء: ۴۷] «و ترازو‌های عدالت را در روز قیامت می‌نهیم؛ به هیچکس کوچکترین ستمی‌نمی‌شود و اگر به اندازه خردلی (کار نیک یا بدی انجام گرفته) باشد، آن را می‌آوریم (و سزا و جزایش را می‌دهیم) و همین که ما حسابرس هستیم، کافی است».