زیاد شدن ایمان و کم شدن آن

کتاب و سنت بر اینکه ایمان با انجام طاعت و عبادت زیاد و با انجام معصیت و گناه کم می‌شود، دلالت دارند.

خداوند در کتابش می‌فرماید: ﴿وَٱلَّذِینَ ٱهۡتَدَوۡاْ زَادَهُمۡ هُدٗى وَءَاتَىٰهُمۡ تَقۡوَىٰهُمۡ ١٧﴾ [محمد:۱۷] «و کسانی که هدایت یافتند بر هدایتشان افزود و به آن‌ها تقوا و پرهیزگاری عطا نمود» و می‌فرماید: ﴿إِنَّمَا ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلَّذِینَ إِذَا ذُکِرَ ٱللَّهُ وَجِلَتۡ قُلُوبُهُمۡ وَإِذَا تُلِیَتۡ عَلَیۡهِمۡ ءَایَٰتُهُۥ زَادَتۡهُمۡ إِیمَٰنٗا وَعَلَىٰ رَبِّهِمۡ یَتَوَکَّلُونَ ٢﴾ [الأنفال: ۲]. «ایمانداران کسانی هستند که هنگامی یاد الله می‌شود دلهایشان بترسد و هنگامی که آیات خداوند بر آن‌ها تلاوت می‌شود ایمانشان زیاد می‌گردد و بر پرورگارشات توکل می‌نمایند» و از سنت این فرموده رسول الله صلی الله علیه وسلم است که می‌فرماید: «یخرج من النار من کان فی قلبه مثقال ذره من إیمان»^[۱] «هرکس در قلبش به اندازه سرسوزنی ایمان باشد از آتش خارج می‌شود» و همچنین می‌فرماید: «الْإِیمَانُ بِضْعٌ وَسَبْعُونَ شُعْبَهً أعلاها لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَأَدْنَاهَا إِمَاطَهُ الْأَذَى عَنْ الطَّرِیقِ وَالْحَیَاءُ شُعْبَهٌ مِنْ الْإِیمَانِ»^[۲] «ایمان هفتاد و چند شعبه دارد که بالاترین آن لا اله الا الله و کمترین آن از بین بردن اذیت از سر راه مردم است و حیا شعبه‌ای از ایمان است».

 

[۱] صحیح البخاری حدیث برقم (۷۵۱۰)، صحیح مسلم حدیث برقم (۱۹۳).

[۲] صحیح مسلم کتاب الإیمان حدیث رقم (۵۷).