خداوند در سوره «الصافات» میفرماید:
﴿وَإِنَّ إِلۡیَاسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِینَ١٢٣﴾ [الصافات: ۱۲۳].
«همانا الیاس یکی از پیغمبران بود».
حضرت الیاس علیه السلام از نوادگان حضرت هارون برادر حضرت ابراهیم است. خداوند بزرگ به او مقام پیغمبری داد و به او فرمان داد که به شهر «بعلبک» که مردن آن بتی را به نام «بعل» میپرستیدند، برود و مردم آنجا را برای دست کشیدن از بتپرستی و روی آوردن آنها به خداشناسی دعوت نماید به همین مناسبت به آن شهر، بعلبک گفته شده است هنگامی که حضرت الیاس وارد شهر بعلبک گردید آنها را به سوی پرستش خداوند دعوت کرد. چنان که خداوند میفرماید:
﴿إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَلَا تَتَّقُونَ١٢۴﴾ [الصافات: ۱۲۴].
«زمانی به قوم خود گفت: آیا پرهیزگاری پیشه خود نمیکنید».
و همچنان خداوند میفرماید:
﴿أَتَدۡعُونَ بَعۡلٗا وَتَذَرُونَ أَحۡسَنَ ٱلۡخَٰلِقِینَ١٢۵﴾ [الصافات: ۱۲۵]
«آیا بت بعل را به فریاد میخوانید؟ و نیازمندیهای خود را از او میخواهید و بهترین آفرینندگان را رها میسازید؟».
و همچنان حضرت الیاس علیه السلام گفت: بدانید خدا معبود شما و معبود نیاکان پیشین شما است ولی مردم آن شهر حضرت الیاس علیه السلام را تکذیب کردند، پس ایشان توسط فرشتگان در دوزخ گردآورده میشوند مگر بندگان مخلص خدا که ایشان رستگار و کامکارند.
خداوند میفرماید:
﴿وَتَرَکۡنَا عَلَیۡهِ فِی ٱلۡأٓخِرِینَ١٢٩﴾ [الصافات: ۱۲۹] «نام نیک الیاس را در میان ملتهای بعدی باقی گذاردیم».
همچنان خداوند در مورد حضرت الیاس میفرماید:
﴿سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِلۡ یَاسِینَ١٣٠﴾ [الصافات: ۱۳۰]
«درود و سلام بر آل یاسین».
و همچنین خداوند میفرماید: ما این چنین پاداش نیکوکاران را خواهیم داد همانا الیاس از زمره بندگان با ایمان ما بود.
در دوران نبوت حضرت الیاس، پادشاه شهر بلعبک شخصی بود به نام لاجب که او هم بتپرست بود بالآخره حضرت الیاس علیه السلام از ترس بتپرستان آن شهر فرار کرد و خود را پنهان کرد. روزی حضرت الیاس به خانه پیرزنی رفت و مهمان او شد. پیرزن پسری داشت به نام الیسع که مریض بود. حضرت الیاس علیه السلام برایش دعا کرد و شفا یافت. الیسع یکی از یاران حضرت الیاس گردید در نتیجه خداوند مقام نوبت را به الیسع عطا فرمود و به جای حضرت الیاس علیه السلام مردم آن شهر را به سوی توحید و یکتا پرستی دعوت کرد.