و اهل سنت و الجماعت معتقدند که ایمان داشتن به کتابهای سابق ایمانی مجمل است که با قلب و زبان باید آن را پذیرفت، اما ایمان به قرآن مفصّل است که باید به قلب و زبان به آن اقرار کرد و از آنچه در آن آمده پیروی کرد و در همه چیز آن را داور قرار داد و قرآن: کلام پروردگار جهانیان و کتاب روشنگر و ریسمان محکم الهی است که تلاوت آن عبادت است و الله متعال آن را بر پیامبرش محمدبن عبدالله نازل کرده تا پایان بخش کتابهای آسمانی باشد همانطور که محمد خاتم و آخرین پیامبر الهی است و قرآن باید راه و شیوه امت باشد و مردم را از تاریکیها به سوی نور بیرون میآورد و آنان را به سوی نیکویی و راه راست هدایت میکند.
و الله متعال در آن اخبار گذشتگان و آیندگان و سیره انبیاء و صالحان و آفرینش آسمانها و زمین و آنچه در آن است، و حلال و حرام و اصول آداب و اخلاق و احکام عبادات و معاملات، و پاداش مومنان و کافران را بیان کرده است و در آن بهشت که سرای مومنان است و دوزخ که سرای کافران است را توصیف نموده و قرآن را شفابخش دلها و روشنگر همه چیز و هدایت و رحمتی برای مومنان قرار داده است. چنان که میفرماید: ﴿وَنَزَّلۡنَا عَلَیۡکَ ٱلۡکِتَٰبَ تِبۡیَٰنٗا لِّکُلِّ شَیۡءٖ وَهُدٗى وَرَحۡمَهٗ وَبُشۡرَىٰ لِلۡمُسۡلِمِینَ﴾ [النحل: ۸۹].
«و کتاب را بر تو نایل کردیم که بیانگر همه چیز و وسیلۀ هدایت و مایۀ رحمت و مژده رسان مسلمانان است».
و همه امت باید از آن پیروی کنند و آن را داور قرار دهند و به احکام آن بازگردند و همراه آن نیز از سنّت صحیح پیامبر صلی الله علیه وسلم پیروی کنند.
چون الله متعال پیامبرش را به سوی انسانها و جنها مبعوث کرد تا آنچه از سوی الله متعال برایشان فروفرستاده شده را بیان کند چنان که میفرماید: ﴿وَأَنزَلۡنَآ إِلَیۡکَ ٱلذِّکۡرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَیۡهِمۡ وَلَعَلَّهُمۡ یَتَفَکَّرُونَ﴾ [النحل: ۴۴].
«و قرآن را بر تو نازل کردیم تا برای مردم چیزی را که برای آنان نفرستاده شده است روشن سازی، و تا آنان بیندیشند».