همهی پژوهشهای فکری معاصر که به کندوکاو در تاریخ اسلام و میراث [فکری و فرهنگی] آن پرداختهاند، به طور اساسی بر تاثیر سیاست بر نصوص شرعی و روشهای استدلال و اجتهاد تاکید دارند و اینکه احکام و نصوص شرعی آنقدر که از شرایط سیاسی تاثیر گرفته از تشریع و دینداری اثر نپذیرفتهاند. اما وقتی پژوهشگر به حقیقت روش و منش علما در آن دوران و دوریشان از مراکز قدرت و حتی اجتناب آنها از نزدیک شدن به حکام و پذیرش منصب قضا پی میبرد، میداند که این اتهام در حقیقت نوعی بدگویی و دشنام است و هیچ بویی از پژوهش علمی نبرده است.
( دکتر فهد العجلان).