تجربه ام به من آموخت

توهم، بیشترین چیزی است که در عقل بشری حضور دارد… چه اندازه از روی دادن برخی از پیشامدها ترسیدم، اما اتفاق نیفتادند و چه اندازه انتظار برخی از رویدادهای مسرت بخش را کشیدم، اما آنها را نچشیدم…

نتیجه گیری:
بر من است که برای انتظارات و رؤیاها و ترس هایم حد و مرزی قرار دهم، تا همه ی آنها در دایره ی اعتدال قرار گیرند و در کنار آن، خودم را به دو چیز آراسته نمایم: توکل بر الله عزوجل و سپس خوشبینی.

(دکتر عبدالکریم بکار).