ده یار بهشتی (۲۰)

کسی که باجان ومالش جهاد می کرد

عبدالرحمن بن عوف مجاهد بزرگی بود، در جنگ بدر حق جهاد در راه خدا را ادا کرد، دشمن خدا، عمیر بن عثمان بن کعب تمیمی را به قتل رساند. در جنگ احد همچنان ثابت قدم و پابرجا بود وهنگامی که مسلمانان شکست خورده وپا به فرار گذاشتند او در کنار پیامبر صلی الله علیه وسلم باقی ماند ومقاومت کرد.

بعد از اینکه جنگ به پایان رسید بیش از بیست زخم که بعضی خطرناک بودند بر بدنش نمایان بود.

این جهاد جانی او بود، ‌اما جهاد مالی اش از حد گذشته بود، او وقتی از پیامبر صلی الله علیه وسلم شنید که می خواهد لشکری را مجهز نماید و می گفت: ((در راه خدا صدقه بدهید می خواهم لشکری را به جایی بفرستم)). در این هنگام عبدالرحمن دوان دوان به خانه اش رفت وچهار هزار درهم آماده کرد وگفت: پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم من چهار هزار درهم داشتم دو هزار را به خدایم قرض می دهم ودو هزار را برای خانواده ام باقی گذاشتم.

پیامبر خدا صلی الله علیه وسلم فرمود: ((خداوند به آنچه بخشش کرده ای برکت بدهد وبه آنچه برای خود باقی گذاشته ای برکت بدهد)).

در غزوه تبوک عبدالرحمن بن عوف دویست اوقیه طلا کمک کرد.

عمر بن خطاب رضی الله عنه به پیامبر صلی الله علیه وسلم گفت: به نظر من عبدالرحمن بن عوف مرتکب گناهی شده چون برای خانواده اش چیزی باقی نگذاشته است، پیامبر از عبدالرحمن بن عوف پرسید: آیا برای خانواده ات چیزی باقی گذاشته ای ای عبدالرحمن؟ عبدالرحمن گفت: بله برای آنها بیشتر وبهتر از آنچه انفاق نموده ام گذاشته ام، پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود: چقدر گذاشته ای؟ عبدالرحمن بن عوف گفت: آنچه خداوند وپیامبرش از روزی وخوبی وپاداش وعده داده اند آن را برایشان گذاشته ام.

مقام بلند عبدالرحمن رضی الله عنه

خداوند می خواست عبدالرحمن بن عوف را اکرام کند، او نماز می خواند و پیش نماز مردم بود و پیامبر صلی الله علیه وسلم به او اقتدا کرده وپشت سر او نماز خواند. در جنگ تبوک وقت نماز فرا رسید و پیامبر صلی الله علیه وسلم در آن لحظه حضور نداشت، عبدالرحمن بن عوف پیش نماز مردم شد و نزدیک بود که رکعت اول تمام شود پیامبر صلی الله علیه وسلم سر رسید و به صف نمازگزاران پیوست عبدالرحمن خواست عقب بیاید اما پیامبر صلی الله علیه وسلم او را اشاره کرد که در جایش بماند و همچنان امام مردم در نماز باشد وعبدالرحمن نماز خواند وپیامبر صلی الله علیه وسلم پشت سر او نماز را ادا کرد و به او در نماز اقتدا نمود[۸].

وفات عبدالررحمن رضی الله عنه

عبدالرحمن بن عوف هنگام وفاتش تعداد زیادی از بردگانش را آزاد کرد ووصیت کرد که به هر فردی از اهل بدر چهار صد دینار طلا بدهند وتعداد افرادی که آن زمان بدری بودند صد نفر بود که هر یک چهار صد دینار گرفت ونیز وصیت کرد که به هر یک از همسران پیامبر مال زیادی بدهند.

عایشه گفت: خداوند او را از چشمه سلسبیل که در بهشت است بنوشاند.

او طلا ونقره زیادی از خود به جای گذاشت این همه مال وثروت او را به فتنه مبتلا نکرده بود، جنازه اش را سعد بن ابی وقاص دایی پیامبر به دوش گرفت وعثمان رضی الله عنه بر او نماز خواند وحضرت علی رضی الله عنه در جنازه اش شرکت کرد و میگفت: او صفای دنیا وخوبی آن را دریافت واز کجی وانحراف دنیا دور بود.

رحمت خداوند بر عبدالرحمن بن عوف باد.

[۱] الریاض النضره فی مناقب العشره از محب طبری، سیر اعلام النبلاء ج ۱ ص ۶۸ ترجمه ۴، الاصابه ج ۲ ص ۳۱۳، صحیح بخاری ومسلم منابع استفاده شده در سیرت عبدالرحمن بن عوف هستند.

[۲] احمد در مناقب روایت کرده است. الریاض النضره ج ۲ ص ۳۵ چاپ العلمیه ملاحظه کنید.

[۳] سیر اعلام النبلاء ج ۱ ص ۷۶٫

[۴] با اندکی تصرف از الریاض النضره ص ۳۰۵٫

[۵] سیراعلام النبلاء ج ۱ ص ۶۹-۶۸ ترجمه ۴٫

[۶] الاصابه ج ۲ ص ۳۱۳٫

[۷] الریاض النضره ص ۳۰۲٫

[۸] این حدیث را مسلم درباب الطهاره به شماره ۸۱ روایت نموده است، واحمد ج ۴ ص ۲۴۹، وبخاری (۱۸۲) در الوضوء روایت کرده است.