یکی از نعمتهایی که خداوند متعال به مردم عطاء میکند، نعمت داشتن یک حاکم عادل و خداترس است. چنین حاکمی است که هم خدای متعال وی را نصرت میدهد و هم محبت او را در قلب مردمانش قرار میدهد و از او اطاعت میکنند، و این تعامل موجب میگردد جامعه بهتر از هر وقت دیگری اداره شود و رفاه و آسایش و عدالت اجتماعی در جامعه ایجاد شود. اما اگر حاکم اهل عدل و تقوا نباشد و از آخرت خویش بیم نداشته باشد، قطعا مردم نیز از او رضایت نخواهند داشت و طبیعتا اطاعت از او را به سرپیچی و عصیان مبدل میگردانند! و با این حساب مشخص است که جامعه به چه سمت و سویی میرود..
قال عمر رضی الله عنه : «إن الناس لیؤدون إلى الإمام ما أدى الإمام إلى الله، وإن الإمام إذا رتع رتعت الرعیه»[۱]. امیرالمؤمنین عمر بن خطاب رضی الله عنه فرمودند: «مردم به همان اندازه از رهبر و پیشوای خود حرف شنوی خواهند داشت که او از خدای خود داشته باشد و اگر حاکم رفاه طلب باشد، رعیت نیز رفاه طلب خواهد شد».
[۱]– «موسوعه فقه عمر بن الخطاب» د. محمد قلعجی (ص ۱۴۶).