ادلهی آن فراوانند، از جمله:
خداوند میفرماید:
( وَأَحْسِنُواْ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ) بقره ۱۹۵
«و نیکى کنید که خدا نیکوکاران را دوست مىدارد.»
( إِنَّ اللَّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَواْ وَّالَّذِینَ هُم مُّحْسِنُونَ ) نحل۱۲۸
« در حقیقت خدا با کسانى است که پروا داشتهاند و [با] کسانى [است] که آنها نیکوکارند.»
( وَمَن یُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقَى)لقمان ۲۲
«و هر کس خود را در حالى که نیکوکار باشد تسلیم خدا کند قطعا در ریسمان استوارترى چنگ درزده.»
( لِّلَّذِینَ أَحْسَنُواْ الْحُسْنَى وَزِیَادَهٌ )یونس۲۶
«براى کسانى که کار نیکو کردهاند نیکویى [بهشت].»
( هَلْ جَزَآءُ الإِحْسَانِ إِلاَّ الإِحْسَانُ)الرحمن۶۰
«مگر پاداش احسان جز احسان است.»
و پیامبرصلی الله علیه وسلم میفرماید:
«إن الله کتب الإحسان علی کل شیء»مسلم ۶/۷۲
«همانا خداوند احسان را در هر چیز واجب گردانیده است».
و فرمود :
«نعماً للعبد أن یتوفی یحسن عباده الله و صحابه سیده نعماً له».
[مسلم۵/۹۴_۹۵_احمد۲/۲۷۰]
«بهترین امر برای بنده و غلام این است که عبادت خداوند را به نحو احسن ادا نموده و صحبت سیدش را کامل گردانیده باشد.»