در کهکشان نبوت (۱)

• د/ امراء

 

قطره‫ای از اقیانوس بیکران پیک آسمان (صلی الله علیه وسلم)

حمد و سپاس بیکران مر خدای را، و به نام او …

به نام خدایی که جان آفرید		سخن گفتن اندر زبان آفرید
خداوند بخشنده‌ی دستگیر		کریم خطا بخش پوزش پذیر

 

و سلام و درود و صلوات بر پیامبر ما، آخرین پیک آسمان، رسول هدایت و رستگاری…

کریم السجایا جمیل الشیم امام رسل، پیشوای سبیل		نبی البرایا شفیع الامم امین خدا، مهبط جبرئیل
شفیع الوری، خواجه بعث و نشر		امام الهدی، صدر دیوان حشر
کلیمی که چرخ فلک طور اوست		همه نورها پرتو نور اوست

 

خوشا بحال ما که برادران آن پیک آسمانیم، و رهبر و پیشوایی چون او داریم. پیامبر اکرم (صلی الله علیه وسلم) که جان و مالمان فدای او باد، در لحظات آخر عمر مبارکشان آرزوی دیدار ما را داشت. به یارانش فرمودند: ای کاش برادرانم را می‫دیدم!

آن شاگردان با سعادت مدرسه رسالت گفتند: مگر ما برادران شما نیستیم؟ آن حضرت فرمودند: شما یاران و همراهانم هستید. برادران من آنهائی هستند که در آینده می‫آیند، و مرا ندیده‫اند و به من ایمان می‫آورند. پاداش هر یک از آنها پنجاه برابر است! صحابه‫ و یاران حضرت گفتند: پنجاه برابر پاداش ما یا آنها؟

مولا و دوست و سید و آقایمان فرمودند: پاداش ایمان هر یک از برادرانم چون پاداش ایمان پنجاه تا از شماست!… (أحمد وأبویعلى)

آری!..

ما اگر در ایمان چون یاران رسول خدا (صلی الله علیه وسلم) صداقت و رشادت نشان دهیم، پاداشی پنجاه برابر ایمان آنها دریافت خواهیم کرد! چرا که ما در حالی ایمان آورده‫ایم که طلعت کمال وجمال و با صدق و صفای آن مقام عالی شأن را ندیده‫ایم. و معجزات پرفروغ و غرور شکن او را مشاهده نکرده‫ایم.

البته با وجود این منزلت، هرگز در شرف و فضل و کمال به پای شاگردان مدرسه‫ی رسالت؛ یاران رسول خدا (صلی الله علیه وسلم) نخواهیم رسید. ما تنها شمه‫ای از فضل زحمتهای بیدریغ آن مهترانی هستیم که پروردگار عالمیان از بین افراد بشر آنها را برای همراهی با پیامبر خویش اختیار نمود. و هرگز آنانیکه پس از فتح مکه و پیروزی باشکوه اسلام ایمان آورده‫اند با کسانیکه قبل از نیرومند شدن اسلام، آنهنگامی که دین مبین خداوند در پرتو میلاد باشکوه خویش زجرها و رنجهای طاقت فرسایی را تحمل می‫کرد برابر نخواهند بود:

« لَا یَسْتَوِی مِنکُم مَّنْ أَنفَقَ مِن قَبْلِ الْفَتْحِ وَقَاتَلَ أُوْلَئِکَ أَعْظَمُ دَرَجَهً مِّنَ الَّذِینَ أَنفَقُوا مِن بَعْدُ وَقَاتَلُوا وَکُلّاً وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَى ». (سوره حدید آیه  ۱۰)

{ کسانی از شما که پیش از فتح ( مکّه ، به سپاه اسلام کمک کرده‌اند و از اموال خود ) بخشیده‌اند و ( در راه خدا ) جنگیده‌اند ،  ( با دیگران ) برابر و یکسان نیستند . آنان درجه و مقامشان فراتر و برتر از درجه و مقام کسانی است که بعد از فتح ( مکه ، در راه اسلام ) بذل و بخشش نموده‌اند و جنگیده‌اند . اما به هر حال ، خداوند به همه ، وعده پاداش نیکو می‌دهد }.

نماند به عصیان کسی در گرو…… که دارد چنین سیدی پیشرو

چه نعت پسندیده گویم تورا؟…… علیک السلام ای نبی الوری

درود ملک بر روان تو باد…… بر اصحاب و بر پیروان تو باد

این چند سطر در پی آن نیست که مدح و ثنا و نعت سید پیامبران و سرور کائنات گوید، چه که زبان از وصف او عاجز و قلم از نگاشتن تصویر جمال او ناتوان‫تر است! هدف این مقاله تنها زینت بخشیدن به خود با یادآوری خاطرات آن مقام پرشکوه است نه بیشتر:

وصفش نتوان گفت به هفتاد مجلد                        این بس که خدا گوید: «ما کان محمد»

« مَّا کَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِّن رِّجَالِکُمْ وَلَکِن رَّسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِیِّینَ وَکَانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیماً ‏».

{ محمّد پدر ( نسبی ) هیچ یک از مردان شما نبوده ، و بلکه فرستاده خدا و آخرین پیغمبران است ( و رابطه او با شما رابطه نبوّت و رهبری است ) . و خدا از همه چیز آگاه بوده و هست}.

خواجه دنیا و دین، گنج وفا                          صدر و بدر هر دو عالم، مصطفی

آفتاب شرع و دریای یقین                             نور عالم، رحمت للعالمین

نیاکان ما با مهر و محبت و عشق سرشارشان به پیامبر اکرمین (صلی الله علیه وسلم) از قرن چهارم هجری گرفته تا قرن دهم که جهان فارس زیر چکمه‫ی ناجوانمردانه و خونخوارانه‫ی شیعه صفویت خفه شد، و در منجلابی از بدعتها و شرکیات، و خودپرستی و مذهب فروشی، و استبداد و دیکتاتوری و زنده بگور کردن معانی آزادی و عدالت اجتماعی غرق شد، همیشه سرآمد تاریخ اسلام بوده‫اند. در گفتار آن عزیزان از مهر تابان نبوت همیشه با کلماتی زیبنده‫ی مقامش یاد می‫شد: ” خواجه کونیـن, بهشت سرمد, شمس رسل, عقل نخست, جان جهان, مطلع اشـراق, زبـده وجـود, فیض نخست, شهســوار ملک هستـى, کـریـم السجایا, صاحب لـوا, خـواجه کاینات, گلشـن دیـن, فخـرآدم و…” از ایـن گـونه وصفهای دلنشین و پرمعنایی که سزاوار اوست! و جای شرم دارد که امروز برخی از قلمهای بی‫مروت کوزه‫ی سفالین وفا و حیا را شکسته تنها نام آن مبارک انسان کامل را بدون ذکر و وصفی که شایان قدر و مقام او باشد می‫نگارند!

ماه فرو ماند از جمال محمد (ص)                سرو نباشد به اعتدال محمد (ص)

قدر فلک را کمال و منزلتی نیست                 در نظر قدر با کمال محمد (ص)