هنگامیکه پیامبر صلی الله علیه وسلم بر عملی امر و نهی فرمود، سپس خلاف آن را انجام داد، دلیلی بر جواز آن است، ولی باید کوشش کند که افضل را انجام دهد.
مثال: پیامبر صلی الله علیه وسلم تشویق فرمود که اعضای وضو سه مرتبه شسته شوند، اما گاهی خودش یک یا دو مرتبه شست.
و از نوشیدن در حالت ایستاده منع فرمود، در حالی که گاهی خودش ایستاده نوشید، و در حالت پیاده و سواره طواف خانهی کعبه را انجام داد.
و پا برهنه و با کفش راه رفت. همهی اینها و امثال آن دلیلی بر جواز میباشد، ولی همواره بر افضل اهتمام داشت. در بحث وضو، سه مرتبه میشست و نشسته مینوشید و پیاده طواف میکرد و با کفش راه میرفت.
قول بر فعل مقدم است، زیرا احتمال دارد فعل، عملی شخصی باشد، ولی قول، قطعی و دلیلی بر عموم میباشد.