میگویند خمس حق ذریه اهل بیت و فرزندان پیامبر است، بنابراین عقیده کسانی که این اموال هنگفت را جمع آوری میکنند و تحویل میگیرند باید در هر محلهای آمارگیری کنند که چند نفر از سادات و منتسبان به اهل بیت زندگی میکنند، به خصوص باید آمار فقرا و نیازمندان را بگیرند تا خمس را بر آنها تقسیم نمایند، و یا حداقل نیازهای افراد نیازمندشان را برآورده سازند. و این برای کسانی که در حوزههایشان اموال هنگفتی انباشته شده غیر ممکن نیست، اگر در اعتقاد خود جدی میبودند، و راست مىگفتند. گرچه آنان که این اموال را در دست دارند گوشِ هیچ کسی به چنین سخنی بدهکار نیست، و بدان توجهی نمیکنند، اما به برادران و همکیشان محروم خود میگوییم که چرا حقوقشان را که فتوای مذهب به آنها میدهد را مطالبه نمیکنند؟
آیا نمىدانند که فتوایی که متأخرین علمای مذهب بر آن اتفاق کردهاند به صراحت میگوید که: نصف خمس حق خدا و پیامبر و امام غایب است که به مجتهد داده میشود، و نصف دیگر آن را مجتهد باید بر فقرای هاشمی و یتیمان و مستمندان هاشمی تقسیم کند[۱]؟!.
و از موارد مصرف نصفی که به مجتهد داده میشود عموم فقرای است محمد صلی الله علیه وسلم هستند، آیا واقعاً چنین فتوایی در دنیا واقع اجرا میشود؟ و آیا واقعاً نصف خمس میان بنی هاشم که فرزندان عباس و جعفر و عقیل برادران امیرالمؤمنین علی از آنها هستند تقسیم میشود؟ یا اینکه همه را مجتهد بدون رعایت این تقسیم خرج میکند، بدون آن که کسی از او بپرسد، یا او را زیر نظر داشته باشد؟!!.
[۱]– منهاج الصالحین خوئی ۱/۳۴۷٫