خلفای راشدین المهدیین رضی الله عنهم (۱)

«حدثنا أَحْمَدُ بنُ حَنْبَلٍ أخبرنا الْوَلِیدُ بنُ مُسْلِمٍ أخبرنا ثَوْرُ بنُ یَزِیدَ، حدّثنی خَالِدُ بنُ مَعْدَانَ، حدّثنی عَبْدُالرّحْمَنِ بنُ عَمْرٍو السّلَمِیّ وَحُجْرُ بنُ حُجْرٍ قَالاَ: أتَیْنَا الْعِرْبَاضَ بنَ سَارِیَهَ، وَهُوَ مِمَّنْ نَزَلَ فِیهِ: ﴿وَلَا عَلَى ٱلَّذِینَ إِذَا مَآ أَتَوۡکَ لِتَحۡمِلَهُمۡ قُلۡتَ لَآ أَجِدُ مَآ أَحۡمِلُکُمۡ عَلَیۡهِ﴾ [التوبه: ۲۹]. فَسَلّمْنَا وَقُلْنَا أتَیْنَاکَ زَائِرِینَ وَعَائِدِینَ وَمُقْتَبِسینَ، فقَالَ الْعِرْبَاضُ: صَلّى بِنَا رَسُولُ الله  صلی الله علیه و سلم ذَاتَ یَوْمٍ، ثُمّ أقَبَلَ عَلَیْنَا فَوَعَظَنَا مَوْعِظَهً بَلِیغَهً ذَرَفَتْ مِنْهَا الْعُیُونُ وَوَجِلَتْ مِنْهَا الْقُلُوبُ، فقَالَ قَائِلٌ: یَا رَسُولَ الله کَأَنّ هَذِهِ مَوْعِظَهُ مُوَدّعٍ فَمَاذَا تَعْهَدُ إلَیْنَا؟ فقَالَ: أُوصِیکُمْ بِتَقْوَى اللهِ وَالسَّمْعِ وَالطَّاعَهِ وَإِنْ عَبْداً حَبَشِیًّا فَإِنّهُ مَنْ یَعِشْ مِنْکُمْ بَعْدِی فَسَیَرَى اخْتِلاَفاً کَثِیراً، فَعَلَیْکُم بِسُنَّتِی وَسُنَّهِ الْخُلَفَاءِ الرَّاشِدِینَ الْمَهْدِیِّینَ تَمَسَّکُوا بِهَا، وَعَضُّوا عَلَیْهَا بِالنَّوَاجِذِ، وَإِیَّاکُمْ وَمُحْدَثَاتِ الأمُورِ، فَإِنَّ کُلَّ مُحْدَثَهٍ بِدْعَهٌ، وَکُلُّ بِدْعَهٍ ضَلاَلَهٌ». [سُنَنُ أبی دَاوُد: لسُلیمَان بن الأشعَث السَّجِسْتَانی، کتاب السنه، باب فی لزوم السُّنه].

«از حجر بن حجر روایت شده که گفت: نزد عرباض بن ساریه آمدیم و او کسی است که آیه: ﴿وَلَا عَلَى ٱلَّذِینَ إِذَا مَآ أَتَوۡکَ لِتَحۡمِلَهُمۡ قُلۡتَ لَآ أَجِدُ مَآ أَحۡمِلُکُمۡ عَلَیۡهِ﴾ [التوبه: ۹۲]^[۱].. نازل شده است. به او سلام کردیم و گفتیم: نزد تو آمده‌ایم که تو را زیارت و عیادت کنیم و علم و حدیث اقتباس نماییم. عرباض گفت: روزی رسول الله صلی الله علیه و سلم بر ما صلات خواند بعد رو به ما کرد و ما را موعظه نمود. موعظه بلیغه‌ای که اشک را بر چشم‌ها جاری ساخت و قلب‌ها را به ترس و لرزش انداخت. شخصی گفت: یا رسول الله! این موعظه وداع است پس ما را به چه چیز امر می‌کنی؟ رسول الله صلی الله علیه و سلم گفت: شما را به تقوای الهی توصیه می‌کنم و اینکه بشنوید و اطاعت کنید حتی اگر از بنده‌ای حبشی باشد. هرکس از شما زندگیش بعد از من ادامه یابد اختلاف زیادی را خواهد دید پس بر شما است (عمل به) سنت من و سنت خلفای راشدین المهدیین. به آن متمسک شوید و با دندان‌هایتان آن را بگیرید و از محدثات امور برحذر باشید که هر محدثه‌ای بدعت است و هر بدعتی ضلالت». [سُنَنُ أبی دَاوُد: لسُلیمَان بن الأشعَث السّجَسْتَانی، کتاب السنه، باب فی لزوم السُّنه].

رسول الله  صلی الله علیه و سلم می‌گوید که: در اختلافات زیادی که بعد از او بروز خواهند کرد بر مسلمین است که به سنت او و سنت خلفای راشدین المهدیین عمل کنند. گرفتن با دندان کنایه از با قدرت گرفتن است و محدثه به امور جدیدی گویند که در شریعت وجود ندارد.

«وأخبرنا عَمْرُو بنُ عَوْنٍ أخبرنا هُشَیْمٌ عن الْعَوّامِ بنِ حَوْشَبٍ المَعْنَى جَمِیعاً عن سَعِیدِ بنِ جُمْهَانَ عن سَفِینَهَ قال: قال رَسُولُ الله  صلی الله علیه و سلم: خِلاَفَهُ النّبُوَّهِ ثَلاَثُونَ سَنَهً ثُمّ یُؤْتِی اللهُ المُلْکَ مَنْ یَشَاءُ، أوْ مُلْکَهُ مَنْ یَشَاءُ». [سُنَنُ أبی دَاوُد: لسُلیمَان بن الأشعَث السّجِسْتَانی، کتاب السنه، باب فی الخلفاء].

«از سفینه روایت شده که رسول الله صلی الله علیه و سلم گفت: خلافت نبوت سی سال است بعد الله ملکش را بر هرکس که خواهد بدهد یا هرکس را که خواهد ملک گرداند». [سُنَنُ أبی دَاوُد: لسُلیمَان بن الأشعَث السّجِسْتَانی، کتاب السنه، باب فی الخلفاء].

[۱]– ترجمه: «و [نیز] بر آنان که چون به نزدت آیند تا [بر مرکبى‏] سوارشان کنى، گویى چیزى نمى‏یابم که شما را بر آن سوار کنم، [گناهى نیست‏]».