خلافت و امارت ۱۳

– همراهی با جماعت مسلمانان؛

جماعت مسلمانان همان کسانی هستند که اهل ایمان و تقوا می باشند. و دست خداوند همراه جماعت است. و هرگز امت اسلامی بر ضلالت و گمراهی جمع نمی شود. و تا زمانی که امت پابرجاست، حق را به همراه دارد. خداوند متعال به ما دستور داده که با محوریت حق گردِ آن جمع شویم و از پراکندگی دوری کنیم؛ چراکه جماعت و با هم بودن رحمت است و تفرقه و پراکندگی عذاب؛
 و نتیجه ی جماعت رحمت خداوند و رضایت و درود اوتعالی و سعادت در دنیا و آخرت می باشد درحالی که نتیجه و عاقبت پراکندگی و چند دستگی، عذاب خداوند و لعنت و خشم اوتعالی و شقاوت و بدبختی در دنیا و آخرت می باشد.  

۱ـ خداوند متعال می فرماید: «وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللهِ جَمِیعاً وَلاَ تَفَرَّقُواْ وَاذْکُرُواْ نِعْمَتَ اللهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنتُمْ أَعْدَاء فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَاناً وَکُنتُمْ عَلَىَ شَفَا حُفْرَهٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَکُم مِّنْهَا کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللهُ لَکُمْ آیَاتِهِ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ * وَلْتَکُن مِّنکُمْ أُمَّهٌ یَدْعُونَ إِلَى الْخَیْرِ وَیَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَیَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنکَرِ وَأُوْلَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ * وَلاَ تَکُونُواْ کَالَّذِینَ تَفَرَّقُواْ وَاخْتَلَفُواْ مِن بَعْدِ مَا جَاءهُمُ الْبَیِّنَاتُ وَأُوْلَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ» (آل عمران: ۱۰۳- ۱۰۵) «و همگی به ریسمان الله (قرآن و اسلام) چنگ زنید و پراکنده نشوید و نعمت الله را بر خود یاد کنید، آنگاه که دشمنان (یکدیگر) بودید، پس میان دل‌های شما الفت داد، آنگاه به (فضل) نعمت او برادر (یکدیگر) شدید و شما بر لبه گودلی از آتش بودید، (او) شما را از آن نجات داد. اینگونه الله آیات خود را برای شما روشن می‌سازد، باشد که شما راه یابید. و باید از میان شما گروهی باشند که (مردم را) به نیکی دعوت کنند و به کار شایسته وا دارند و از زشتی باز دارند و آنانند که رستگارند. و مانند کسانی نباشید که پراکنده شدند و اختلاف کردند پس از آنکه دلایل روشن برای شان  آمد و اینان برای شان  عذاب بزرگی است».

۲- خداوند متعال می فرماید: «وَمَن یُشَاقِقِ الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُ الْهُدَى وَیَتَّبِعْ غَیْرَ سَبِیلِ الْمُؤْمِنِینَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّى وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَسَاءتْ مَصِیراً» (نساء: ۱۱۵) «و کسی که پس از آنکه هدایت (و راه حق) برایش روشن شد با پیامبر مخالفت کند و از راهی جز راه مؤمنان پیروی کند، ما او را به آنچه پیروی کرده وا گذاریم و او را به جهنم در افکنیم و بد جایگاهی است».

۳- از حذیفه بن یمان روایت است که: مردم در مورد خیر و خوبی از رسول خدا سوال می کردند و من از شر و شرارت می پرسیدم تا مبادا گرفتار آن شوم؛ در پایان این روایت آمده که حذیفه می گوید: اگر چنین شرایطی را درک نمودم مرا به چه دستور می دهید؟ رسول خدا فرمود: «با مسلمانان و پیشوای آنان باش؛ گفتم: اگر در آن زمان جماعت و رهبری نداشتند چه کنم؟ فرمود: از تمام گروه های موجود دوری کن؛ هرچند این دوری سبب شود ریشه ی درختان را با دندان بگیری و در این حال بمیری».  
مواظبت از نمازهای جماعت از قوی ترین اسباب جمع بودن و با هم بودن است و از نتایج آن امنیت و خیر و خوبی می باشد. و اگر فتنه را ریشه کن نکند، آتش آن را خاموش کرده و زیان های آن را کاهش می دهد.
 چنان که خداوند متعال می فرماید: «اتْلُ مَا أُوحِیَ إِلَیْکَ مِنَ الْکِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاهَ إِنَّ الصَّلَاهَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنکَرِ وَلَذِکْرُ اللَّهِ أَکْبَرُ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ» (عنکبوت: ۴۵) «(ای پیامبر!) آنچه را از (این) کتاب بر تو وحی شده است تلاوت کن و نماز را بر پا دار، یقیناً نماز (انسان را) از زشتی‌ها و منکر باز می‌دارد و البته یاد الله بزرگ‌تر است و الله آنچه را انجام می‌دهید می‌داند».