خروج یأجوج و مأجوج

یأجوج و مأجوج دو گروه بزرگ از فرزندان آدم هستند و مردانی قوی هستند که هیچ کسی توانایی جنگیدن با آن‌ها را ندارد و خارج شدن آن‌ها از علامت‌های بزرگ قیامت است. در زمین فساد می‌کنند سپس عیسی بن مریم و اصحابش بر علیه آنان دعا می‌کنند و آن‌ها می‌میرند.

1. الله بلندمرتبه می‌فرماید: ﴿حَتَّىٰٓ إِذَا فُتِحَتۡ یَأۡجُوجُ وَمَأۡجُوجُ وَهُم مِّن کُلِّ حَدَبٖ یَنسِلُونَ٩۶ وَٱقۡتَرَبَ ٱلۡوَعۡدُ ٱلۡحَقُّ فَإِذَا هِیَ شَٰخِصَهٌ أَبۡصَٰرُ ٱلَّذِینَ کَفَرُواْ یَٰوَیۡلَنَا قَدۡ کُنَّا فِی غَفۡلَهٖ مِّنۡ هَٰذَا بَلۡ کُنَّا ظَٰلِمِینَ٩٧﴾ [الأنبیاء: ۹۶-۹۷].

«تا زمانی‌ که [سدّ] یأجوج و مأجوج گشوده شود و آنان از هر بلندی [و تپه‌ای] شتابان سرازیر گردند. و وعدۀ حق [= قیامت] نزدیک گردد؛ در آن هنگام، چشم‌های کسانی ‌که کفر ورزیدند [از شدت وحشت] خیره می‌مانَد [و می‌گویند:] ای وای بر ما! قطعاً ما از این [حادثه] در غفلت بودیم! بلکه [کافر و] ستمکار بودیم».

2. عَنِ النَّوَّاسِ بْنِ سَمْعَانَس قَالَ: ذَکَرَ رَسُولُ اللهِ صلی الله علیه وسلم الدَّجَّالَ ذَاتَ غَدَاهٍ … إِذْ أَوْحَى اللهُ إِلَى عِیسَى: إِنِّی قَدْ أَخْرَجْتُ عِبَادًا لِی، لَا یَدَانِ لِأَحَدٍ بِقِتَالِهِمْ، فَحَرِّزْ عِبَادِی إِلَى الطُّورِ وَیَبْعَثُ اللهُ یَأْجُوجَ وَمَأْجُوجَ، وَهُمْ مِنْ کُلِّ حَدَبٍ یَنْسِلُونَ، فَیَمُرُّ أَوَائِلُهُمْ عَلَى بُحَیْرَهِ طَبَرِیَّهَ فَیَشْرَبُونَ مَا فِیهَا، وَیَمُرُّ آخِرُهُمْ فَیَقُولُونَ: لَقَدْ کَانَ بِهَذِهِ مَرَّهً مَاءٌ، وَیُحْصَرُ نَبِیُّ اللهِ عِیسَى وَأَصْحَابُهُ، حَتَّى یَکُونَ رَأْسُ الثَّوْرِ لِأَحَدِهِمْ خَیْرًا مِنْ مِائَهِ دِینَارٍ لِأَحَدِکُمُ الْیَوْمَ، فَیَرْغَبُ نَبِیُّ اللهِ عِیسَى وَأَصْحَابُهُ، فَیُرْسِلُ اللهُ عَلَیْهِمُ النَّغَفَ فِی رِقَابِهِمْ، فَیُصْبِحُونَ فَرْسَى کَمَوْتِ نَفْسٍ وَاحِدَهٍ، ثُمَّ یَهْبِطُ نَبِیُّ اللهِ عِیسَى وَأَصْحَابُهُ إِلَى الْأَرْضِ …».[۱]

نوّاس بن سمعان س می‌گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم واقعه‌ی دجال را بیان کرد و این‌که عیسی ÷ او را در دروازه‌ی لُد به قتل می‌رساند … و در آن چنین بیان شده است: «در این هنگام الله متعال به عیسی وحی می‌کند که من بندگانی را آفریده‌ام که هیچ‌کس توانایی جنگیدن با آنان را ندارد، تو بندگانم را برای حفاظت در کوه طور جمع کن. در این هنگام، الله متعال یأجوج و مأجوج را بر می‌انگیزد و آنان از هر فراز و زمین بلند به راه می‌افتند. گروه‌های اولیه‌ی آنان از کنار دریاچه‌ی طبریه (در شام می‌گذرند و همه‌ی آب آن را می‌نوشند. و هنگامی‌که گروه‌های پایانی آن‌ها از آن‌جا می‌گذرند، می‌گویند: روزگاری اینجا آب وجود داشته است. و پیامبر الله، عیسی بن‌مریم  و یارانش محاصره می‌شوند، تا جایی که یک سر گاو برای آنان بیش‌تر از صد دینار برای شما در حال حاضر، ارزش دارد. اینجاست که پیامبر الله، عیسی ÷ و یارانش به الله متعال روی می‌آورند. الله متعال کرم‌هایی را در گردن‌های آن‌ها (یأجوج و مأجوج) پدید می‌آورد و همه آن‌ها به یک باره هلاک می‌شوند. سپس پیامبر الله ÷ و یارانش به زمین فرود می‌آیند … ».

بعد از نزول عیسی و اصحابش به زمین، از الله کمک می‌خواهد. پس الله پرندگانی می‌فرستد که یأجوج و مأجوج را حمل می‌نمایند و به هر جایی که الله بخواهد، می‌اندازند. سپس الله بارانی نازل می‌کند که زمین را می‌شوید و در زمین برکت نازل می‌شود. و سبزی‌ها و میوه‌ها آشکار می‌گردند و گیاهان و حیوانات دارای برکت می‌شوند.

[۱] – مسلم حدیث شماره ۲۹۳۷