خداوند زمین را برایم گرد آورد و مشارق و مغارب آن را دیدم(۲)

ابن ماجه، باب: [مَا یَکُونُ مِنَ الْفِتَنِ]

۲۲۲- «عَنْ ثَوْبَانَ مَوْلَى رَسُولِ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم ورضی الله عنه أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم قَالَ: زُوِیَتْ لِی الْأَرْضُ حَتَّى رَأَیْتُ مَشَارِقَهَا وَمَغَارِبَهَا، وَأُعْطِیتُ الْکَنْزَیْنِ: الْأَصْفَرَ – (أَوِ الْأَحْمَرَ)، وَالْأَبْیَضَ، (یَعْنِی الذَّهَبَ وَالْفِضَّهَ)، – وَقِیلَ لِی: إِنَّ مُلْکَکَ إِلَى حَیْثُ زُوِیَ لَکَ، وَإِنِّی سَأَلْتُ اللَّهَ جل جلاله ثَلَاثًا: أَنْ لَا یُسَلِّطَ عَلَى أُمَّتِی جُوعًا فَیُهْلِکَهُمْ بِهِ عَامَّهً، وَأَنْ لَا یَلْبِسَهُمْ شِیَعًا، وَیُذِیقَ بَعْضَهُمْ بَأْسَ بَعْضٍ، وَإِنَّهُ قِیلَ لِی: إِذَا قَضَیْتُ قَضَاءً، فَلَا مَرَدَّ لَهُ، وَإِنِّی لَنْ أُسَلِّطَ عَلَى أُمَّتِکَ جُوعًا، فَیُهْلِکَهُمْ فِیهِ، وَلَنْ أَجْمَعَ عَلَیْهِمْ مِنْ بَیْنَ أَقْطَارِهَا، حَتَّى یُفْنِیَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا، وَیَقْتُلَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا، وَإِذَا وُضِعَ السَّیْفُ فِی أُمَّتِی، فَلَنْ یُرْفَعَ عَنْهُمْ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَهِ، وَإِنَّ مِمَّا أَتَخَوَّفُ عَلَى أُمَّتِی أَئِمَّهً مُضِلِّینَ وَسَتَعْبُدُ قَبَائِلُ مِنْ أُمَّتِی الْأَوْثَانَ، وَسَتَلْحَقُ قَبَائِلُ مِنْ أُمَّتِی بِالْمُشْرِکِینَ، وَإِنَّ بَیْنَ یَدَیِ السَّاعَهِ دَجَّالِینَ، کَذَّابِینَ، قَرِیبًا مِنْ ثَلَاثِینَ، کُلُّهُمْ یَزْعُمُ أَنَّهُ نَبِیٌّ، وَلَنْ تَزَالَ طَائِفَهٌ مِنْ أُمَّتِی عَلَى الْحَقِّ مَنْصُورِینَ، لَا یَضُرُّهُمْ مَنْ خَالَفَهُمْ حَتَّى یَأْتِیَ أَمْرُ اللَّهِ».

222. از ثوبان رضی الله عنه خدمتکار پیامبر صلی الله علیه و سلم – روایت شده است که پیامبر صلی الله علیه و سلم فرمودند: زمین برایم جمع شد، به طوری که مشارق و مغارب آن را دیدم و دو گنج به من بخشیده شد: یکی زرد یا (شک راوی) قرمز و دیگری سفید (یعنی طلا و نقره) و به من گفته شد: ملک و حکومت تو (دین تو) تا جایی خواهد بود که برایت جمع شد و دیدی (امتت مشارق و مغارب زمین را فتح خواهد کرد، یعنی دین تو مشارق و مغارب را در بر خواهد گرفت) و من از خداوند متعال سه چیز درخواست کردم [که عبارتند از این که]: گرسنگی (خشکسالی) را بر امتم مسلط نکند که با آن همه‌ی آن‌ها را از بین ببرد و این که امتم را به جان هم نیندازد و گروه گروه نکند و آن‌ها را گرفتار یکدیگر نکند، به طوری که در میان‌شان جنگ و درگیری به وجود آید و همدیگر را نابود کنند و به من گفته شد: هرگاه حکمی صادر کردم، برگشتی ندارد (هیچ چیزی در تحقق آن نمی‌تواند مانع شود و صد در صد محقق خواهد شد) و من (خدا) گرسنگی را بر امتت مسلط نمی‌کنم، به طوری که همه‌ی آن‌ها را با آن از بین ببرد و از اطراف و اکناف دشمنان را بر آن‌ها گرد نمی‌آورم، تا آن که خود آنان یکدیگر را نابود کنند و بکشند، زیرا که هرگاه شمشیر [جنگ و درگیری و تفرقه] در میان امتم به کار گرفته شد، دیگر هرگز تا روز قیامت از میان‌شان برداشته نمی‌شود و یکی از چیزهایی که نسبت به امتم از آن‌ها می‌ترسم، رهبرانی [گمراه‌شده و] گمراه‌کننده هستند و گروه‌هایی از امتم بت‌ها را عبادت خواهند کرد و گروه‌هایی دیگر از امتم به مشرکان خواهند پیوست و قبل از آمدن قیامت دجّالان دروغ‌گویی که تعدادشان نزدیک به سی نفر است [به میان مردم] خواهند آمد که هریک از آن‌ها ادعای نبوت می‌کند [اما] همچنان گروهی از امتم برحق هستند و یاری می‌شوند. اینان کسانی هستند که دشمنان‌شان نمی‌توانند به آنان ضرری برسانند، تا این که فرمان خدا می‌رسد (تا این که قیامت می‌آید)».