وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
ﺍﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺽ ( ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻥ ﺑﺎﺩ ﺍﺯ ﺷﮑﻢ) ﻣﺒﺘﻼ ﺑﺎﺷﺪﺍﺣﮑﺎﻡ ﺧﺎﺻﯽ ﺩﺍﺭﺩ، ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﯾﻌﻨﯽﺧﺮﻭﺝ ﺑﺎﺩ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﻭﯼ ﺍﻣﺮﯼ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﻭ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺑﺎﺷﺪ، ﯾﻌﻨﯽ ﺍﮔﺮﺧﺮﻭﺝ ﺑﺎﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻗﻄﻊ ﺷﻮﺩ ﺑﮕﻮﻧﻪ ﺍﯾﮑﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻓﺎﺻﻠﻪﻓﺮﺻﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻭﺿﻮ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻧﻤﺎﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﺭﺁﻧﺼﻮﺭﺕ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺭﺧﺼﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪﺍﺣﮑﺎﻡ ﻓﻮﻕ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻭﺿﻮﯾﺶ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺧﺮﻭﺝ ﺑﺎﺩ ﺍﺯ ﺑﺪﻥﺑﺎﻃﻞ ﺷﺪ ﻧﻤﺎﺯﺵ ﺭﺍ ﻗﻄﻊ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻭﺿﻮ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﻧﻤﺎﺯﺵ ﺭﺍﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ.
ﻭﻟﯽ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﻭﻣﺴﺘﻤﺮ ﺍﺳﺖ، ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﯼ ﺑﯿﻦ ﺩﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻇﻬﺮ ﺗﺎﻋﺼﺮ ﻣﺸﮑﻞ ﺧﺮﻭﺝ ﺑﺎﺩ ﻭﯼ – ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺯﻣﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻦﯾﮏ ﻭﺿﻮﯼ ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﭼﻬﺎﺭ ﺭﮐﻌﺖ – ﻗﻄﻊ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ، ﺩﺭﺍﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺍﻭ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﻣﺮﺽ « ﺳﻠﺲ ﺭﯾﺢ» ﺍﺳﺖ .
ﺍﻣﺎ ﺣﮑﻢ ﺳﻠﺲ ﺭﯾﺢ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﺣﮑﻢ ﻓﺮﺩ ﻣﺴﺘﺤﺎﺿﻪ ﺍﺳﺖ، ﯾﻌﻨﯽﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺽ ﺳﻠﺲ ﺭﯾﺢ ( ﻭ ﯾﺎ ﺳﻠﺲ ﺍﺩﺭﺍﺭ ﯾﺎ ﻣﺬﯼ ﻭ ﯾﺎ ﺧﻮﻥﺍﺳﺘﺤﺎﺿﻪ) ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺭﻭﺵ ﺯﯾﺮ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ :
ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﻓﺮﺿﯽ ( ﺻﺒﺢ ﻭ ﻇﻬﺮ ﻭ ﻋﺼﺮ ﻭ ﻣﻐﺮﺏ ﻭ ﻋﺸﺎﺀ )ﻭﺿﻮﯾﯽ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﮕﯿﺮﺩ. ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻭﻗﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺷﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﻧﻮﻭﺿﻮ ﺑﮕﯿﺮﺩ، ﻭ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻭﺿﻮﻧﻤﺎﺯﺵ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺣﯿﺎﻧﺎ ﺩﺭﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺍﺯ ﻭﯼ ﺭﯾﺢ (ﺑﺎﺩ) ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻮﺟﻬﯽﻧﮑﻨﺪ ﻭ ﺑﻠﮑﻪ ﻧﻤﺎﺯﺵ ﺭﺍ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﺪ.
ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺷﻤﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﻻﺯﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﻭﺿﻮ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ﺑﻠﮑﻪﻓﻘﻂ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﻓﺮﺽ ﻭﺿﻮﯾﯽ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ –ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﯼ ﺑﯿﻦ ﺩﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪﻫﺮﻗﺪﺭ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺳﻨﺖ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺁﻧﮑﻪ ﻭﺿﻮﯼ ﺟﺪﯾﺪﯼﺑﮕﯿﺮﺩ، ﺍﻣﺎ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻭﻗﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﻓﺮﺽ ﺑﻌﺪﯼ ﺭﺳﯿﺪ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩﻭﺿﻮ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺗﻮﺳﻂ ﺁﻥ ﻭﺿﻮ ﻣﺠﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﻭﻗﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﻓﺮﺽﺑﻌﺪﯼ ﻫﺮﻗﺪﺭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ. ﺑﻌﺒﺎﺭﺗﯽ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺷﺮﻭﻉﻧﻤﺎﺯ ﻓﺮﺽ ﺑﻌﺪﯼ، ﻧﻤﺎﺯ ﺳﻨﺖ ﻧﯿﺰ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ.
ﺩﻟﯿﻞ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺣﺪﯾﺚ ﺯﯾﺮ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﮐﺮﺩ :
ﻋﻦ ﻋﺎﺋﺸﺔ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﻗَﺎﻟﺖ: ﺟﺎﺀﺕ ﻓﺎﻃﻤﺔ ﺑﻨﺖ ﺃﺑﯽ ﺣﺒﯿﺶﺇﻟﯽ ﺍﻟﻨﺒﯽ – ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭﺳﻠﻢ – ﻓﻘﺎﻟﺖ ﯾﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺇﻧﯽ ﺍﻣﺮﺃﺓ ﺃﺳﺘﺤﺎﺽ ﻓﻼ ﺃﻃﻬﺮ ﺃﻓﺄﺩﻉ ﺍﻟﺼﻼﺓ ﻓﻘﺎﻝ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ – ﺻﻠﯽﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭﺳﻠﻢ – ﻻ ﺇﻧﻤﺎ ﺫﻟﮏ ﻋﺮﻕ ﻭﻟﯿﺲ ﺑﺤﯿﺾ ﻓﺈﺫﺍ ﺃﻗﺒﻠﺖﺣﯿﻀﺘﮏ ﻓﺪﻋﯽ ﺍﻟﺼﻼﺓ ﻭﺇﺫﺍ ﺃﺩﺑﺮﺕ ﻓﺎﻏﺴﻠﯽ ﻋﻨﮏ ﺍﻟﺪﻡ ﺛﻢ ﺻﻠﯽ )ﻗﺎﻝ – ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺸﺎﻡ – : ﻭﻗﺎﻝ ﺃﺑﯽ – ﯾﻌﻨﯽ ﻋﺮﻭﺓ ﺑﻦ ﺍﻟﺰﺑﯿﺮ – ( ﺛﻢﺗﻮﺿﺌﯽ ﻟﮑﻞ ﺻﻼﺓ ﺣﺘﯽ ﯾﺠﯽﺀ ﺫﻟﮏ ﺍﻟﻮﻗﺖ ) ( ﺑﺨﺎﺭﯼ ۲۲۸:)
ﺍﻡ ﺍﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ؛ ﻋﺎﯾﺸﻪ ﺭﺿﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺑﻨﺖ ﺍﺑﯽﺣُﺒَﯿﺶ ﻧﺰﺩ ﻧﺒﯽ ﺍﮐﺮﻡ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ :
ﺍﯼ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺧﻮﻥ ﺣﯿﺾ،ﻣﺪﺕ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻧﺎﭘﺎﮎ ﻣﯽﺷﻮﻡ. ﺁﯾﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺕ، ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﻨﻢ؟
ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩ: « ﺧﯿﺮ، ﺯﯾﺮﺍ ﺍﯾﻦ، ﺧﻮﻥﺣﯿﺾ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮﻥ ﺭﮔﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻫﻨﮕﺎﻣﯽﮐﻪ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﻗﺎﻋﺪﮔﯽ ﺍﺕ ﻓﺮﺍ ﺭﺳﯿﺪ، ﻧﻤﺎﺯ ﻧﺨﻮﺍﻥ. ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪﺍﯾﺎﻡ ﻗﺎﻋﺪﮔﯽ ﺍﺕ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪ، ﻏﺴﻞ ﮐﻦ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺨﻮﺍﻥ. ﺍﻟﺒﺘﻪﺑﺮﺍﯼ ﻫﺮ ﻧﻤﺎﺯﯼ، ﻭﺿﻮ ﺑﮕﯿﺮ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻗﺎﻋﺪﮔﯽ، ﻓﺮﺍﺭﺳﺪ».
ﻭ ﻋﻠﻤﺎ ﺣﮑﻢ ﺷﺨﺼﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻠﺲ ﺑﻮﻝ ﯾﺎ ﻣﺬﯼ ﯾﺎ ﺭﯾﺢ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﺳﺖﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﺤﺎﺿﻪ ﻗﯿﺎﺱ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ.
ﻭ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﺩﯾﻦ ﺧﻮﺩ ﺳﺨﺘﯽ ﻭ ﺣﺮﺝ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ :
«ﻣﺎ ﯾﺮﯾﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﯿﺠﻌﻞ ﻋﻠﯿﮑﻢ ﻣﻦ ﺣﺮﺝ ﻭﻟﮑﻦ ﯾﺮﯾﺪ ﻟﯿﻄﻬﺮﮐﻢ ﻭﻟﯿﺘﻢﻧﻌﻤﺘﻪ ﻋﻠﯿﮑﻢ ﻟﻌﻠﮑﻢ ﺗﺸﮑﺮﻭﻥ» ﺍﻟﻤﺎﺋﺪﺓ / ۶ ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻤﯽﺧﻮﺍﻫﺪﻣﺸﮑﻠﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻤﺎ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﮐﻨﺪ؛ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﺳﺎﺯﺩﻭ ﻧﻌﻤﺘﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﺎﯾﺪ؛ ﺷﺎﯾﺪ ﺷﮑﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﯾﺪ !
ﻭ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ : « ﯾﺮﯾﺪ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﮑﻢ ﺍﻟﯿﺴﺮ ﻭﻻ ﯾﺮﯾﺪ ﺑﮑﻢ ﺍﻟﻌﺴﺮ »ﺍﻟﺒﻘﺮﺓ / .۱۸۵
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺭﺍﺣﺘﯽ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ، ﻧﻪ ﺯﺣﻤﺖ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ.
ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﮑﻢ ﻭ ﺭﺧﺼﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﺳﺮﺍﺑﺮﺍﻫﯽﺍﺩﺭﺍﺭ ﯾﺎ ﻣﺬﯼ ﯾﺎ ﺧﺮﻭﺝ ﺑﺎﺩ ﺍﻭ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﻭﻟﯽ ﺍﮔﺮ ﻣﺴﺘﻤﺮﻧﺒﺎﺷﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺧﺮﻭﺝ ﺑﺎﺩ ﺩﺭ ﻓﻮﺍﺻﻞ ﺯﻣﺎﻧﯽ ( ﻣﺜﻼ ﺩﻩ ﯾﺎ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩﺩﻗﯿﻘﻪ) ﺭﺥ ﺩﻫﺪ، ﻭ ﺍﺩﺍﯼ ﻧﻤﺎﺯ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ – ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯﺍﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ – ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﺭ ﺁﻧﺼﻮﺭﺕ ﺑﺮ ﻭﯼ ﻭﺍﺟﺐﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻭﺿﻮ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﻧﻤﺎﺯﺵ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺭﺧﺼﺖ ﺷﺮﻋﯽ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ .
ﺷﯿﺦ ﺍﻻﺳﻼﻡ ﺍﺑﻦ ﺗﯿﻤﯿﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: « ﻫﺮﮐﺲ ﮐﻪ ﺣﻔﻆ ﻃﻬﺎﺭﺕﺑﺮﺍﯾﺶ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻣﺪﺕ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻤﺎﺯﯼ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ؛ ﺩﺭ ﺁﻧﺼﻮﺭﺕ ﺍﻭ(ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ) ﻭﺿﻮﺀ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﺍﻭﺧﺎﺭﺝ ﮔﺸﺖ ﻧﻤﺎﺯﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﺋﻤﻪ ﻭﺿﻮﯾﺶﺑﺨﺎﻃﺮ ﺁﻥ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺮ ﻧﻤﺎﺯ ( ﻓﺮﺿﯽ) ﺑﺎﯾﺪﻭﺿﻮ ﺑﮕﯿﺮﺩ» ” . ﻣﺠﻤﻮﻉ ﺍﻟﻔﺘﺎﻭﯼ” ۲۱ / .۲۲۱
ﻭ ﻋﻼﻣﻪ ﺍﺑﻦ ﻋﺜﯿﻤﯿﻦ ﺭﺣﻤﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: « ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﭼﺎﺭﺳﻠﺲ ﺑﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﺩﻭ ﺣﺎﻟﺖ ﺩﺍﺭﺩ:
ﺍﻭﻝ: ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺩﺭﺍﺭ ﻭﯼ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺍﺳﺖﺑﮕﻮﻧﻪ ﺍﯾﮑﻪ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ، ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﭼﯿﺰﯼ ﺩﺭ ﻣﺜﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﺩ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﯽﮔﺮﺩﺩ؛ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺤﺎﻟﺖ ﺍﻭ (ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ) ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻭﻗﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺷﺪ ﻭﺿﻮﺑﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﭼﯿﺰﯼ ( ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺳﺘﻤﺎﻝ) ﺁﻟﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ، ﻭﺑﻌﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﺛﻨﺎﯼ ﻧﻤﺎﺯ ﭼﯿﺰﯼ ﺧﺎﺭﺝ ﮔﺸﺖ ﻧﻤﺎﺯﺵ
ﺑﺎﻃﻞ ﻧﯿﺴﺖ .
ﺩﻭﻡ: ﺍﮔﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻗﻀﺎﯼ ﺣﺎﺟﺖ ( ﺍﺩﺭﺍﺭ ﮐﺮﺩﻥ)، ﺧﺮﻭﺝ ﺁﻥ ﻣﺘﻮﻗﻒﺷﻮﺩ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻩ ﯾﺎ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﺩﺭﺍﯾﻨﺤﺎﻟﺖﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ (ﺧﺮﻭﺝ ﻗﻄﺮﺍﺕ ﺍﺩﺭﺍﺭ) ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭﺳﭙﺲ ﻮ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ ﻭ ﻧﻤﺎﺯ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ، ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ ( ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞﺍﯾﻦ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ) ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ ».
” ﺃﺳﺌﻠﺔ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﺍﻟﻤﻔﺘﻮﺡ ” ( ﺱ ۱۷ ، ﻟﻘﺎﺀ ۶۷ ).
ﻭ ﻋﻠﻤﺎﯼ ﻫﯿﺌﺖ ﺩﺍﺋﻤﯽ ﺍﻓﺘﺎﺀ ﭼﻨﯿﻦ ﺣﮑﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ : «ﻫﺮﮔﺎﻩ ﺑﺪﺍﻧﺪﮐﻪ (ﺧﺮﻭﺝ) ﻗﻄﺮﺍﺕ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﺼﻮﺭﺕ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺟﺎﯾﺰﻧﯿﺴﺖ (ﺑﺎ ﺁﻥ ﺣﺎﻝ) ﻧﻤﺎﺯ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﻓﻀﯿﻠﺖ ﻧﻤﺎﺯ
ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎ ( ﺧﺮﻭﺝ ﻗﻄﺮﺍﺕ) ﺗﻤﺎﻡﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻨﺠﺎﺀ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻭﺿﻮﺀ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﻧﻤﺎﺯﺵ ﺭﺍﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ. ﻭ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﻌﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﻨﺠﺎﺀ ﻭ ﻭﺿﻮ ﺭﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻭﻗﺖ ﻧﻤﺎﺯ ( ﺟﻤﺎﻋﺖ) ﻗﺮﺍﺭﺩﻫﺪ، ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﺎﻋﺘﺮﺍ ﺩﺭﯾﺎﺑﺪ» .