حکم بر اساس قرآن و حدیث

قَالَ (ابْن تَیْمِیَّه)وَقَالَ تَعَالَىٰ: {وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِیهِ مِنْ شَیْءٍ فَحُکْمُهُ إِلَى اللَّهِ} [سُورَهُ الشُّورَىٰ: ۱۰].

وَقَالَ: {فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِی شَیْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ} [سُورَهُ النِّسَاءِ: ۵۹].

فَالْأُمُورُ الْمُشْتَرَکَهُ بَیْنَ الْأُمَّهِ لَا یُحَکَّمُ فِیهَا إِلَّا الْکِتَابُ وَالسُّنَّهُ، لَیْسَ لِأَحَدٍ أَنْ یُلْزِمَ النَّاسَ بِقَوْلِ عَالِمٍ وَلَا أَمِیرٍ وَلَا شَیْخٍ وَلَا مَلِکٍ. وَمَنِ اعْتَقَدَ أَنَّهُ یَحْکُمُ بَیْنَ النَّاسِ بِشَیْءٍ مِنْ ذَلِکَ، وَلَا یَحْکُمُ بَیْنَهُمْ بِالْکِتَابِ وَالسُّنَّهِ فَهُوَ کَافِرٌ.

شیخ الاسلام ابن تیمیه فرمودند:
الله تعالی میفرمایند: و درهرچیزی که دچار اختلاف شدید، پس حکم آن به الله بازمیگردد.

و میفرماید:در چیزی دچار تنازع و درگیری شدید ، پس آنرا به الله و رسولش بازگردانید.

پس در امور مشترک میان امت ،
جز با کتاب و سنت داوری و میانجیگری نمیشود.

برای هیـــــچ کسے روا نیست که مردم را ملزم نماید تا به سخنِ عالم، فرمانده،شیخ و یا پادشاه عمل کنند.

وهرکس «معتقد»باشد که درمیان مردم با چیزی از این ها حکم میکند، و با قرآن و حدیث، درمیانشان حکم نمیکند پس او کافر است.

مِنْهَاجُ السُّنَّهِ النَّبَوِیَّهِ فِی نَقْضِ کَلَامِ الشِّیعَهِ وَالْقَدَرِیَّهِ» الْفَصْلُ الثَّانِی: فِی أَنَّ مَذْهَبَ الْإِمَامِیَّهِ وَاجِبُ الِاتِّبَاعِ (قاعده جامعه: لَا بُدَّ أَنْ یَکُونَ مَعَ الْإِنْسَانِ أُصُولٌ کُلِّیَّهٌ یَرُدُّ إِلَیْهَا الْجُزْئِیَّاتِ لِیَتَکَلَّمَ بِعِلْمٍ وَعَدْلٍ)، (فَصْلٌ: کَلَامُ الذَّامِّ لِلْخُلَفَاءِ وَلِغَیْرِهِمْ مِنَ الصَّحَابَهِ هُوَ مِنْ بَابِ الْکَلَامِ فِی الْأَعْرَاضِ وَفِیهِ حَقٌّ لِلَّهِ تَعَالَىٰ)، (۵/۱۳۲).