حکم اعوان و انصار طایفۀ ممتنعه

حکم اعوان و انصار طایفۀ ممتنعه

حکم یاری کنندگان طایفه‌ی ممتنعه، دقیقاً حکم خود طایفه‌ی ممتنعه است، یعنی حکمشان ارتداد و خروج از دین و وجوب قتال با آنان است، پس همانا کسی که با طایفه‌ای تولّی کند حکم آنان را خواهد داشت.

الله تعالی می‌فرماید﴿لَّا یَتَّخِذِ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ ٱلۡکَٰفِرِینَ أَوۡلِیَآءَ مِن دُونِ ٱلۡمُؤۡمِنِینَۖ وَمَن یَفۡعَلۡ ذَٰلِکَ فَلَیۡسَ مِنَ ٱللَّهِ فِی شَیۡءٍ﴾ [آل عمران: ۲۸]

«مؤمنان نباید کافران را به جای مؤمنان دوست و ولی خود بگیرند، و هر کس چنین کند، با الله هیچ رابطه‌ای ندارد و (عهد و پیمان او با الله گسسته شده است)».

شیخ مفسرین ابن جریر طبری : می‌گوید: «اینکه هرکس چنین کند، با الله هیچ رابطه‌ای ندارد یعنی اینکه: او از الله بریء شده، و الله هم از او بریء شده است؛ بخاطر ارتدادش از دین و دخولش در کفر». انتها.

و الله تعالی می‌فرماید: ﴿۞یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ لَا تَتَّخِذُواْ ٱلۡیَهُودَ وَٱلنَّصَٰرَىٰٓ أَوۡلِیَآءَۘ بَعۡضُهُمۡ أَوۡلِیَآءُ بَعۡضٖۚ وَمَن یَتَوَلَّهُم مِّنکُمۡ فَإِنَّهُۥ مِنۡهُمۡۗ إِنَّ ٱللَّهَ لَا یَهۡدِی ٱلۡقَوۡمَ ٱلظَّٰلِمِینَ۵١﴾ [المائده: ۵۱]

«ای کسانی‌که ایمان آوردید! یهود و نصاری را به دوستی بر نگزینید، آنان دوستان یکدیگرند، و کسانی‌که از شما با آن‌ها دوستی کنند، از آن‌ها هستند، همانا الله گروه ستمکار را هدایت نمی‌کند».

و از ابن عباس ب درباره‌ی تفسیر آیه آمده است که گفت: ﴿وَمَن یَتَوَلَّهُم مِّنکُمۡ فَإِنَّهُۥ مِنۡهُمۡۗ﴾ یعنی: «فإنه منهم فی حکم الکفر»؛ «در حکم کفر از آنان هستند». انتها.

و شیخ الاسلام ابن تیمیه می‌گوید: «و اگر این طایفه، بعضی از آن بوسیله‌ی بعضی دیگر نصرت داده شد تا اینکه به ممتنعین تبدیل شدند، پس آنان در ثواب و عقاب مشترک می‌باشند… پس یاری کنندگان طایفه‌ی ممتنعه و انصار آن، از او به حساب می‌آید در آنچه که برای آنان و علیه آنان است… برای اینکه طایفه‌ی واحده‌ای که بعضی از آن بوسیله‌ی بعضی دیگر از آن ممتنع می‌شود، همانند یک شخص واحد می‌باشد». انتها. ^([۱])

و باز درباره‌ی طایفه‌ی ممتنعه می‌گوید: «هر کسی که داخل لشکر تاتار شده و فعالیت کند از امرای سربازان و غیر امرا، پس حکم او همانند حکم آنان (تاتار) است، و ارتداد برای آن‌ها از شرائع اسلام است به همان مقدار که از شرائع اسلام برگشته‌اند. و زمانی که پیشینیان (سلف) مانعین زکات را مرتدین نام نهاده باشند، در حالی که نماز می‌خواندند و روزه می‌گرفتند و با جماعت مسلمین هم نمی‌جنگیدند پس حال کسی که همراه دشمنان خدا و رسولش شده و مسلمانان را می‌کُشد چگونه خواهد بود؟».

[۱]– الفتاوی ۲۸/۳۱۱٫