حضرات طلحه و زبیر رضی الله عنهما وقتی که با اکراه شورشیان بر دست مبارک حضرت علی رضی الله عنه بیعت کردند،فوراً از مدینه حرکت کردند.
أم المؤمنین حضرت عایشهی صدیقه رضی الله عنهادر آن سال به حج تشریف برده بود و تا آن زمان در مکه سکونت داشت. حضرات طلحه و زبیر رضی الله عنهماپیش وی رفته، تمام سرگذشت را به عرض وی رسانیدند که حضرت عثمان رضی الله عنه شهید شد
و شورشیان مردم را به زور به بیعت با حضرت علی رضی الله عنه وادار کردهاند
و این وقت در مدینه فتنهی سختی برپا است؛ شما أم المؤمنین هستید و ما در پناه شما مأمون خواهیم ماند و شما سعی کنید که فتنه به نحوی دفع گردد؛ زیرا حضرت علی رضی الله عنه مصلحت را در این میداند که اکنون نسبت به قصاص قاتلین حضرت عثمان رضی الله عنه سکوت اختیار شود، حال آنکه از این سکوت، نیروی شورشیان بیشتر میشود.
حضرت عایشه رضی الله عنها از شرکت در مشاجرات انکار ورزید؛ حضرات طلحه و زبیر رضی الله عنهمااز قرآن پاک آیاتی تلاوت کردند که در آن دستور اصلاح بین مسلمانان داده شده، بالأخرهحضرت عایشه رضی الله عنها با ایشان همنظر شد و بر این امر اتفاق کردند که تا مادامیکه نیروی شورشیان کم نگشته، نباید به مدینه برویم؛ بلکه بیرون از سرزمین عرب،در گوشهای عافیت اختیار میکنیم و با تدبیری حضرت علی رضی الله عنه را ازگروه مفسدان جدا کرده، با خود همراه میکنیم، آنگاه مشکل حل خواهد شد؛
قصاص حضرت عثمان رضی الله عنه هم گرفته میشود و مفسدان گوشمالیداده میشوند؛ چنانکه طبق این مشورت ایشان عازم بصره شدند.
#مفسدان این واقعه را با #حیلهگری عجیبی برای حضرت علی رضی الله عنه بیان کردند
و به او این طور فهماندند که آنها میخواهند تو را از خلافت عزل کنند و نگذاشتند که حضرت علی رضی الله عنه
از اصل نیت آنها با خبر شود؛ لذا حضرت علی رضی الله عنه هم به سوی بصره روانه شد.
حضرات حسن و حسین، عبدالله بن جعفر و عبدالله بن عباس رضی الله عنهم
با این لشکرکشی مخالف بودند؛ اما رأی ایشان مورد قبول واقع نشد