حقیقت تصوف (۳)

دکتر صابر طعیمه در کتاب (الصوفیه معتقداً ومسلکاً) می‌گوید: به نظر می‌رسد گوشه‌نشینی و پارسایی مسیحیت که راهبان آن در صومعه‌ها لباس پشمینه می‌پوشیدند، و زیاد بودن تعداد آنها که خود را به برای این امر اختصاص داده بودند در سرزمین‌های اسلامی که اسلام بوسیله توحید آنرا فتح کرد، در روش صوفی‌های اولیه نقش و تأثیر اساسی داشته است^[۱].

شیخ احسان إلهی ظهیر  رحمه الله علیه در کتاب «التصوف، الـمنشأ والـمصدر» می‌گوید: هنگامی که در تعالیم صوفی‌های قدیم و متأخر و روایات و سخنان آنان در کتاب‌های قدیم و جدید تعمق می‌کنیم، بین آنها با تعالیم قرآن و سنت اختلاف زیادی می‌بینیم و اساس و ریشه تعالیم آنان نه از سیر و سلوک حضرت محمد  صلی الله علیه وسلم و نه از سیر و سلوک یاران بزرگوار و نیکوکار‌ او، که آفریده‌های برگزیدۀ خداوند بودند، سرچشمه می‌گیرد، بلکه افکارشان از رهبانیت مسیحی و برهمایی هندی و پارسایی یهودی و زهد بودایی گرفته شده است^[۲].

[۱]– الصوفیه معتقداً ومسلکاً، صفحه ۱۷٫

[۲]– التصوف المنشاء والمصدر، صفحه ۲۸٫