از غرب: وادی عرنه؛
از شرق: کوههای محیط و مشرف بر میدان عرفات؛
از شمال: محل تلاقی وادی وصیق و وادی عرنه؛
از جنوب: پس از مسجد نمره به سمت جنوب به اندازهی یک و نیم کیلومتر.
در هریک از این مناطق تابلوهایی قرار داده شده که حدود عرفات را مشخص میکنند. پس حجاج باید متوجه این مساله باشند.
– وقتی زوال خورشید پایان یافت، به سوی ابتدای عرفات و به سمت مسجد عرفات میرود. امام در این مکان برای مردم به ایراد خطبه میپردازد که اکنون داخل مسجد قرار دارد. سپس موذن برای نماز ظهر اذان میگوید. اقامه گفته میشود و امام، نماز ظهر و عصر را به صورت قصر و جمع به همراه مردم میخواند. دو رکعت دو رکعت و با نیت جمع تقدیم با یک اذان و دو اقامه؛
اما اگر این برای حجگزار میسر نباشد، نماز را به صورت قصر و جمع در محلی که قرار دارد، همراه گروهش و به ترتیب بیان شده، به جماعت میخواند.
سنت است که خطبه امام را گوش کنند و پس از آن اذان داده شده و نماز در همین مکان خوانده شود.
– پس از اقامهی نماز، سنت این است که متوجه عرفات شده و در جوار کوه عرفه بایستد و کوه را بین خود و قبله قرار دهد، رو به قبله کند و مسیری را که برای رمل طی میکنند، در برابر خود قرار دهد و از کوه بالا نمیرود؛ زیرا رسول الله صلی الله علیه وسلم چنین نکرد و به بالا رفتن از کوه دستور نداد.
در زیر صخرههای پایین کوه میایستد، به ذکر، دعا و طلب مغفرت با رعایت خشوع و فروتنی میپردازد. درحالیکه دستها را بالا برده، دعا میکند و لبیک و تهلیل میگوید. میتواند درحالیکه سوار بر مرکب است چنین کند یا اینکه نشسته بر زمین این عمل را انجام دهد. اما افضل آن است عملی را انجام دهد که خاشعانه و فروتنانهتر باشد.
– با دعاهایی که در قرآن و سنت وارد شده و نیز دعاهایی که خود میخواهد و موافق با اصول و قواعد کلی قرآن و سنت است، بسیار دعا کند. و نیز از استغفار، توبه، تکبیر، تهلیل، حمد و ثنای الله، درود فرستادن بر رسول الله ج، اظهار فقر و نیاز به درگاه الله، غافل و خسته نشود و این اعمال را به کثرت انجام دهد. و در دعا اصرار داشته باشد و اجابت آن را امری بعید تصور نکند. و پیوسته در سایه کوه به ذکر و دعا مشغول باشد تا اینکه قرص خورشید پنهان گردد.
و اگر توقف در جوار کوه و نزدیک صخرهها میسر نبود، در هر مکانی از عرفه که میسر بود مستقر شود. و تمام عرفه محل توقف است جز بطن عرنه.