حدود دوستی با کفار

س: مسلمانان در چه حدودی می توانند با کفار روابط دوستانه داشته باشند که برای خود آنان خطر کفر و خروج از اسلام را نداشته باشد؟ در مواردی می شنویم هر کسی با افراد مشرک نشست و برخاست داشته باشد، یا همراه آنان غذا بخورد، یا از نور چراغ آنان استفاده کند، حتی اگر به آنان قلم و دواتی تقدیم کند، خودش مشرک می شود، در حالی که ما با یهود و نصاری به دلیل زندگی در یک کشور تعامل داریم، بنابراین توضیح دهید حد و مرز دوستی با کفار که برای انسان خطر خروج از ایمان را نداشته باشد تا کجا است؟ چه کتابهایی در این زمینه به شرح و توضیح پرداخته اند؟ آیا دوستی جزو شرایط کلمه ی توحید است؟
 
ج: میزان دوستی با کفار که انسان را از ایمان خارج می کند عبارت است از: محبت با کفار، کمک و نصرت کفار علیه مسلمانان. فقط با داشتن روابط عادی و معمول با کفار، انسان از ایمان خارج نمی شود، بلکه ما می توانیم به منظور دعوت و تبلیغ دین اسلام با کفار ارتباط داشته باشیم، در مجالس آنان شرکت کنیم و به شهرها و کشورهای آنان سفر کنیم.
 
و بالله التوفیق. و صلی الله علی نبینا محمد وآله وصحبه و سلم
 
فتاوای انجمن دائم مباحث علمی و افتا (۲/۴۷)