جایگاه شهید

«لِلشَّهِیدِ عِنْدَ اللَّهِ سِتُّ خِصَالٍ یُغْفَرُ لَهُ فِی أَوَّلِ دَفْعَهٍ وَیَرَى مَقْعَدَهُ مِنْ الْجَنَّهِ وَیجَارُ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ وَیَأْمَنُ مِنْ الْفَزَعِ الأَکْبَرِ وَیُوضَعُ عَلَى رَأْسِهِ تَاجُ الْوَقَارِ الْیَاقُوتَهُ مِنْهَا خَیْرٌ مِنْ الدُّنْیَا وَمَا فِیهَا وَیُزَوَّجُ اثْنَتَیْنِ وَسَبْعِینَ زَوْجَهً مِنْ الْحُورِ الْعِینِ وَیُشَفَّعُ فِی سَبْعِینَ مِنْ أَقَارِبِهِ»

شهید در نزد خداوند از شش (جایزه) ویژگی برخوردار می‌گردد. در همان اولین وهله (حضور در محضر الهی) گناهانش آمرزیده می‌شود، جایگاه خود را در بهشت (الهی) به وضوح می‌بیند، از عذاب قبر رهانیده شده از عذاب «فزع اکبر» (روز قیامت و محشر) نیز نجات می‌یابد، تاج افتخار بر سر او نهاده می‌شود که هر یاقوت آن از دنیا و هر آنچه در دنیاست قیمتی‌تر (و بهتر) است، هفتاد و دو حور بهشتی به عنوان همسر بدو ارزانی می‌شود، به او اجازه داده می‌شود تا هفتاد تن از نزدیکان خویش را شفاعت کند.