تفصیل ایمان به الله (۳)

۱۵ ـ ایمان مى آوریم به این که: کلمات و سخنان خدا کامل ترین کلمات و سخنان است، صادق در اخبار، عادل در احکام، و نیکو در گفتار؛ چنان که بارى تعالی مى فرماید:
{وتمت کلمه ربک صدقا وعدلا}(۱۱۵) [الأنعام] . [کلام و سخن پروردگار تو، از روى راستى و انصاف و عدالت، به حدٍ کمال رسید] .
و مى فرماید: {ومن أصدق من الله حدیثا} (۸۷)  [النساء] . [و کیست راستگوتر از خدا در سخن؟] .
۱۶ ـ ایمان مى آوریم که قرآن کریم، کلام خداى تعالی است، به آن از روی حقیقت، سخن گفته است و آن را به سوى جبریـل افکنده، سپس جبـریل آن را بر قلـب رسول الله نازل کرده است؛ چنان که مى فرماید: {قل نزله روح القدس من ربک بالحق}(۱۰۲) [النحل] . [بگو که این آیات را روح القدس؛ (جبریل ) از جانب پروردگار تو، به حقیقت و راستى نازل کرده است] .
و مى فرماید:
{وإنه لتنـزیل رب العالمین(۱۹۲)نزل به الروح الأمین(۱۹۳)على قلبک لتکون من المنذرین(۱۹۴)بلسان عربی مبین}(۱۹۵) [الشعراء] .
[و این قرآن، به حقیقت از جانب خدا نازل شده. جبریل u آن را بر قلب تو نازل کرد تا از ترسانندگان شوى ، و به زبان عربى فصیح و روشن، هدایت کنى ] .
۱۷ ـ ایمان مى آوریم به این که: خداى عزوجل و بزرگوار، به ذات و صفت خود، بر خلقش برترى دارد؛ چنان که مى فرماید:
{وهو العلی العظیم} [البقره ۲۵۵] .
[او بلند مرتبه ى بزرگوارست] .
و مى فرماید: {وهو القاهر فوق عباده وهو الحکیم الخبیر} (۱۸) [الأنعام] .
[و او بر بندگان خود غالب است، و اوست با حکمت آگاه (از همه امور جهان و جهانیان)] .
۱۸ ـ ایمان مى آوریم به این که:
{خلق السماوات والأرض فی سته أیام ثم استوى على العرش یدبر الأمر}(۳) [یونس] . [(بارى تعالی) آسمانها و زمین را در شش روز آفرید، آنگاه (ذات مقدسش) بر عرش قرار گرفت (اوست که) تدبیر امور مى کند] .
قرار گرفتنِ خدا بر عرش، علُو و برترى بر آن با ذات مقدس خود، خاص و شایسته ی جلال و عظمت خداوندى است هیچ کس بجز خدا چگونگى آن را نمى داند .
۱۹ ـ ایمان مى آوریم به این که: خداى تعالی با خلق خود است، و او بر عرش مى باشد، احوال آن ها را مى داند، گفتار آن ها را مى شنود، کارهای آن ها را مى بیند و امور و شؤون آن ها را تدبیر مى کند؛ فقیر را رزق و روزى مى دهد، هرکس را بخواهد عزتِ مُلْک و سلطنت مى بخشد، و از هرکه بخواهد مى گیرد، به هرکه بخواهد عزت و اقتدار مى بخشد، و هرکه را خواهد خوار و ذلیل مى گرداند، هر خیر و نیکویى ، به دست اوست، و تنها او بر هر چیز تواناست .
و آن ذاتى که داراى چنین مرتبه و مقام مى باشد، او حقیقتاً با آفریدگانش همراه است، با آنکه خود در حقیقت بالاى آنها بر عرش خود قرار دارد؛ چنان که مى فرماید:
{لیس کمثله شیء وهو السمیع البصیر} [الشورى ۱۱].
[آن (خداى یکتا) را هیچ مثل و مانندى نیست، و او (به کردار بندگان)، شنواى بیناست] .
و ما عقیده ی گروه حلولیه مانند جهمیه را نمى پذیریم که مى گویند: خدا در همه چیز حل شده است؛ (بعضی از غالیان شیعه به حلول روح خدا در علی وفرزندان او هم قایل شده اند. فرهنـگ فـارسی معـین ـ ویراستار) ـ که مى گویند: «خدا با خلقش در زمین است» ـ و بر این باوریم که هرکس این چنین بیندیشد، کافر و گمراه است؛ زیرا خداوند را به نقائص و عیبها توصیف کرده است که سزاوار و شایسته ی او نیست .
۲۰ ـ ایمان مى آوریم به آن چه رسول اکرم  خبر داده است که: خداوند متعال، هر شب به آسمانِ دنیا فرود مى آید آنگاه که یک سومِ شب، باقی مانده باشد و مى فرماید:
((من یدعونی فأستجیب له، من یسألنی فأعطیه، من یستغفرنی فأغفر له)) . [متفق علیه] .
چه کسى مرا دعا مى کند تا او را اجابت کنم، و چه کسى از من پرسشى دارد تا به او عطا نمایم، و چه کسى از من آمرزش مى خواهد تا گناهان او را ببخشایم .
۲۱ ـ ایمان مى آوریم که: خداوند بارى تعالی روز قیامت براى فصل (جدا کردن حق و باطل ـ ویراستار) و حکم کردن بین بندگان مى آید؛ چنان که مى فرماید:
{کلا إذا دکت الأرض دکا دکا(۲۱)وجاء ربک والملک صفا صفا(۲۲)وجیء یومئذ بجهنم یومئذ یتذکر الإنسان وأنى له الذکرى} (۲۳) [الفجر] . [چنین نیست (که دنیاطلبان پندارند)، (روزى که از زلزله ی پى در پى )، آن زمین به کُلّى خُرد و متلاشى شود و آن هنگام که بارى تعالی آید و فرشتگان، صف در صف، (به عرصه ی محشر) آیند. و آن روز، جهنم را آورده شود و همان روز آدمى متذکرِ( کار خود) گردد و آن تذکر، چه سود به حال او بخشد].