قَالَ (ابْن تَیْمِیَّه): «النَّاس فِی حَقَائِقِ الْإِیمَانِ مُتَفَاضِلُونَ تَفَاضُلًا عَظِیمًا، فَأَهْلُ الطَّبَقَهِ الْعُلْیَا یَعْلَمُونَ حَالَ أَهْلِ السُّفْلَىٰ مِنْ غَیْرِ عَکْسٍ، کَمَا أَنَّ أَهْلَ الْجَنَّهِ فِی الْجَنَّهِ یَنْزِلُ الْأَعْلَىٰ إلَىٰ الْأَسْفَلِ وَلَا یَصْعَدُ الْأَسْفَلُ إلَىٰ الْأَعْلَىٰ، وَالْعَالِمُ یَعْرِفُ الْجَاهِلَ لِأَنَّهُ کَانَ جَاهِلًا، وَالْجَاهِلُ لَا یَعْرِفُ الْعَالِمَ لِأَنَّهُ لَمْ یَکُنْ عَالِمًا».
شیخ الاسلام ابن تیمیه رحمه الله فرمودند:
مردم در حقایق ایمان بایکدیگر تفاوت بسیاری دارند.
پس مرتبه بالاتر(از اهل ایمان) حال و وضع مرتبه پایین تر(از اهل ایمان) را درک میکنند که برعکس این حالت وجود ندارد!
چنان که اهل بهشت در بهشت از مقام بالا به مقام پایین فرود می آیند در حالی که (افراد) با درجه پایین تر به مقام بالاتر صعود نمیکنند.
و شخص عالِم، انسان جاهل را درک میکند زیرا خودش(زمانی) جاهل بوده!
اما فرد جاهل، نمیتواند عالِم را درک کند چون او هرگز عالِم نبوده است!