وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
تعریف کفر:
کفر در لغت به معنای پوشاندن و مخفی کردن است. و از دیدگاه شریعت کفر ضد ایمان است و آن یعنی نداشتن ایمان به خداوند و رسولش. فرقی نمی کند همراه تکذیب، شک و ریب، اعراض به خاطر داشتن حسد و تکبر ورزیدن یا پیروی کردن از بعضی هواهای نفسانی که مانع تبعیت از رسالت شود، باشد.
انواع کفر:
کفر دو نوع است: کفر اکبر و کفر اصغر
کفر اکبر باعث ماندگاری ابدی در آتش می گردد و کفر اصغر موجب استحقاق وعید بدون جاودانگی است.
کفر اکبر و آن پنج نوع است:
کفر تکذیب:
تکذیب پیامبران علیهم السلام است. کسی که آنها را در آنچه در ظاهر و باطن به خاطر آن آمده اند تکذیب نماید، کافر شده است. و دلیل بر آن این سخن الله تعالی است که می فرماید:
{وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ کَذِبًا أَوْ کَذَّبَ بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُ أَلَیْسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْکَافِرِینَ} عنکبوت ۶۸٫
«و چه کسی ظالمتر از آن کسی است که به خداوند دروغ بندد یا اینکه حق را تکذیب نماید زمانی که حق نزدش بیاید آیا جهنم جایگاه کافران نیست؟!»
کفر ابا و تکبر ورزیدن:
و آن این است که شخص به صداقت رسول آگاه است و می داند که او از نزد خداوند به حق آمده است ولی از روی تکبر و عناد و سرکشی تسلیم حکم و امر خداوند نمی‌گردد و دلیل این فرموده خداوند است که
می فرماید:
{وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِکَهِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِیسَ أَبَى وَاسْتَکْبَرَ وَکَانَ مِنَ الْکَافِرِینَ} بقره ۳۴٫
«و هنگامی که به ملائکه امر کردیم که برای آدم سجده کنید جز ابلیس که ابا ورزید و تکبر کرد و از کافران گشت همه سجده کردند».
کفر شک و تردید:
و آن نداشتن یقین و اطمینان به صادق بودن پیامبران است. به آن کفر ظن هم گفته می شود و آن عکس و ضد اطمینان و یقین است. دلیل برای آن فرموده خداوند متعال است که می فرماید:
{وَدَخَلَ جَنَّتَهُ وَهُوَ ظَالِمٌ لِنَفْسِهِ قَالَ مَا أَظُنُّ أَنْ تَبِیدَ هَذِهِ أَبَدًا**وَمَا أَظُنُّ السَّاعَهَ قَائِمَهً وَلَئِنْ رُدِدْتُ إِلَى رَبِّی لَأَجِدَنَّ خَیْرًا مِنْهَا مُنْقَلَبًا**قَالَ لَهُ صَاحِبُهُ وَهُوَ یُحَاوِرُهُ أَکَفَرْتَ بِالَّذِی خَلَقَکَ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَهٍ ثُمَّ سَوَّاکَ رَجُلًا**لَکِنَّا هُوَ اللَّهُ رَبِّی وَلَا أُشْرِکُ بِرَبِّی أَحَدًا} کهف ۳۵- ۳۸٫
«در حالیکه بر خویشتن ستمگر بود وارد باغش شد و گفت: گمان نمی کنم که این باغ تا ابد از بین رود و گمان نمی کنم که قیامت برپا شود و اگر به سوی پروردگارم برگردم بهتر از این باغ را خواهم داشت. در حالیکه دوست ایماندارش با او صحبت می کرد به او گفت: آیا تو به پروردگاری کافر می شوی که تو را از خاک سپس از نطفه ای خلق کرده سپس تو را به مردی تبدیل کرده اما من کسی هستم که خدا پروردگارم است و هیچ کسی را شریک پروردگارم قرار نمی دهم».
کفر اعراض و روی گردانی:
و آن اعراض کلی از دین است که با گوش، قلب و عملش به آنچه رسول الله صلی الله علیه وسلم بخاطر آن آمده روی می گرداند. خداوند می فرماید:
{وَالَّذِینَ کَفَرُوا عَمَّا أُنْذِرُوا مُعْرِضُونَ} احقاف ۳٫
«و کسانی که کفر ورزیده ند از آنچه بیم داده شده‌اند روی گردانند».