بیست و پنجمین پایه از پایه‌های ایمان: حج [در صورت توانایی]

زیرا الله تعالى می­فرماید: ﴿…وَلِلَّهِ عَلَى ٱلنَّاسِ حِجُّ ٱلۡبَیۡتِ مَنِ ٱسۡتَطَاعَ إِلَیۡهِ سَبِیلٗا…﴾ [آل عمران: ۹۷]. «…خداوند حج بیت الحرام را برای کسی‌که توانایی آن را دارد واجب نموده است…». و همچنین می­فرماید: ﴿وَأَذِّن فِی ٱلنَّاسِ بِٱلۡحَجِّ یَأۡتُوکَ رِجَالٗا وَعَلَىٰ کُلِّ ضَامِرٖ یَأۡتِینَ مِن کُلِّ فَجٍّ عَمِیقٖ ٢٧﴾ [الحج: ۲۷]. «و در [میان] مردم برای حج ندا برآور که پیاده و [یا سوار] بر هر شتر لاغری‌که از راه دوری رهسپارند به سوی تو بیایند». و نیز می­فرماید: ﴿وَأَتِمُّواْ ٱلۡحَجَّ وَٱلۡعُمۡرَهَ لِلَّهِ…﴾ [البقره: ۱۹۶]. «حج و عمره را برای الله به اتمام برسانید…». همچنین دلیل از سنت: «بُنِىَ الإِسْلاَمُ عَلَى خَمْسٍ شَهَادَهِ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَأَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ وَإِقَامِ الصَّلاَهِ وَإِیتَاءِ الزَّکَاهِ وَصَوْمِ رَمَضَانَ وَحَجِّ الْبَیْتِ». «اسلام بر پنج ستون بنا شد است: گواهی دادن به اینکه هیچ پرستش­شوندۀ بر حقی جز الله وجود نداشته و محمد بنده و فرستادۀ وی می­باشد و برپا نمودن نماز و پرداخت زکات و روزۀ [ماه] رمضان و حج بیت الله الحرام». و حدیثی‌که حضرت عمر رضی الله عنه روایت نموده: «بینما نحن جلوس عند رسول الله إذ جاء رجل فقال: یا محمد! ما الإسلام؟ قال: أن تشهد أن لا إله إلا الله وأن محمداً رسول الله وأن تقیم الصلاه وتؤتی الزکاه وتحج البیت وتعتمر وتغتسل من الجنابه وتتم الوضوء وتصوم رمضان قال فإن فعلت فأنا مسلم قال: نعم. قال: صدقت»[۱]. «ما نزد رسول الله نشسته بودیم که مردی آمد و گفت: یا محمد! اسلام چیست؟ فرمود: شهادت بدهی که پرستش­شوندۀ بر حقی جز الله وجود ندارد و محمد فرستادۀ اوست واینکه نماز برپای داری و زکات بدهی و حج بیت الحرام بجا بیاوری وعمره نمایی و از جنابت غسل کنی و وضو را به طور کامل انجام دهی و ماه رمضان روزه بگیری، گفت: اگر من این‌ها را انجام دهم مسلمانم؟ فرمود: بله، گفت: راست گفتی». و از أبی أمامۀ الباهلی رضی الله عنه آمده است پیامبر  صلی الله علیه وسلم فرمود: «من لم یحبسه مرض أو حاجه ظاهره أو سلطان جائر ولم یحج فلیمت إن شاء یهودیا وإن شاء نصرانیاً»^[۲]. «کسی‌که مریضی یا نیازی آشکار یا حاکمی ستمگر جلوی او را نگیرد ولی او حج ننماید، بنا بر خواست خودش یا یهودی است و یا مسیحی».

[۱]– صحیح مسلم در الایمان (۱/۱۷) و ابن حبان در صحیحش (۱/۱۷۳- احسان). تخریج: حمدی الدمرداش محمد عدل. شعب الإیمان: ۳۹۷۳٫

[۲]– شعب الإیمان: ۳۹۷۹٫