بیان احادیث و آیاتی در مورد اینکه پیامبر صلی الله علیه و سلم چگونه از حریم توحید دفاع نموده و همه راه‌هایی که به شرک می‎انجامد را مسدود کرد(۷)

شیخ الاسلام می گوید: «هیچ کسی از علمای سلف را سراغ ندارم که به این کار اجازه داده باشد، چون این به معنی عید قرار دادن قبر است. همچنین حدیث دلالت می کند که اگر به مسجد برای نماز خواندن آمده است اگر در آن لحظه فقط برای سلام کردن قبر به سوی آن برود ممنوع است، چون به معنی عید گرفتن قبر است و امام مالک برای اهل مدینه این را مکروه می‌دانست^[۱] که هر کس که به مسجد می آید به قبر پیامبر صلی الله علیه و سلم برود، چون سلف این کار را نمی‌کردند و گفت: «آخر این امت را اصلاح نمی‎کند جز آنچه اول این امت را اصلاح کرد». بلکه صحابه و تابعین به مسجد پیامبر صلی الله علیه و سلم می‎آمدند و پشت سر ابوبکر، عمر، عثمان و علی ش نماز می‎خواندند و بعد از اتمام نماز می‎نشستند یا بیرون می‎رفتند و به سوی قبر برای سلام کردن نمی‎آمدند چون می‎دانستند که درود و سلام فرستادن در نماز بر پیامبر کامل‎تر و بهتر است.

اما اینکه برای سلام کردن کنار قبر پیامبر بروند و یا برای نماز و یا دعا کردن آنجا بروند چیزی بود که پیامبر صلی الله علیه و سلم آنان را از آن نهی کرده بود و فرموده بود: «قبر مرا عید قرار ندهید و بر من درود بخوانید، درود شما به من می‎رسد». پس پیامبر صلی الله علیه و سلم بیان کرد که اگردرود و سلام از دور یا نزدیک خوانده شود به ایشان می‎رسد. و پیامبر صلی الله علیه و سلم کسانی را که قبور انبیا را سجده‎گاه قرار داده‎اند لعنت فرمود و در زمان صحابه از دروازه وارد حجره می‎شدند، چرا که عائشه  رضی الله عنها آن جا بود و بعد از آن نیز دروازه‌ی حجره محل ورود بود تا اینکه دیوار دیگری ساخته شد.

اما صحابه با اینکه می‎توانستند کنار قبر پیامبر صلی الله علیه و سلم بروند برای درود و سلام و یا دعا و نماز وارد آن نمی‎شدند و همچنین برای سوال از حدیث یا علمی وارد حجره نمی‎شدند و شیطان در آنها طمع و امیدی نداشت تا سخن یا سلامی را به آنها بشنواند تا گمان برند که پیامبر صلی الله علیه و سلم به آنها سخن گفته یا به آن فتوا داده است و احادیث را برایشان  بیان می‎کند. و یا فکر کنند که پیامبر صلی الله علیه و سلم جواب سلام آنها را به گونه‎ای داده که از بیرون شنیده می‎شود، اما شیطان در دیگران چنین طمعی داشته است و آنها را در کنار قبر  پیامبر صلی الله علیه و سلم و یا قبر دیگران گمراه کرده است، تا جایی که گمان برده‎اند که صاحب قبر آنها را امر و نهی می‎کند و به آنها فتوا می‎دهد و آشکارا با آنان سخن می‎گوید و از قبر بیرون می‎آید و آنها او را بیرون از قبر می‎بینند و گمان می‎برند که مرده با همان جسم خود بیرون آمده و با آنها سخن می‎گویند و یا روح میت برای آنها مجسم شده است و آنها مرده را می‎بینند همان‎طور که پیامبر صلی الله علیه و سلم شب معراج مرده‎ها را دیده است.

 

[۱]– قاضی عیاض در الشفا ۲/۱۸۷ از او نقل کرده است.