خداوند متعال در آیه ۵۵ سوره مائده میفرماید:
﴿إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاهَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاهَ وَهُمْ رَاکِعُونَ﴾.
که ترجمه صحیح آن اینگونه می باشد:
«هر آینه ولی شما خداوند و پیامبر و مؤمنانی اند که نماز بپا می دارند و زکات می دهند و همواره خاشع و فروتن می باشند».
البته مفسرین شیعه قسمت آخر آیه را به گونه ای دیگر تفسیر می کنند. آنها در تفسیر این قسمت می گویند: « … مؤمنانی که نماز بپا می دارند و در حال رکوع زکات می دهند».
علمای شیعه در رابطه با استدلال به آیه می گویند:
«تمام مفسرین و محدثین عامه و خاصه بر این مسأله متفق القول هستند که این آیه در مورد امام علی بن ابی طالب علیه السلام نازل شده و در مورد قصه ایشان که در اثنای نماز انگشتر خود را به فقیری دادند سخن می گوید. قصه این ماجرا در کتب صحاح سته اهل سنت نیز روایت شده است. و همانگونه که می دانیم کلمه «إنما» بنا بر اقوال تمام علمای زبان عربی برای حصر بکار برده می شود و همچنین می دانیم کلمه «ولى» به معناى امام و خلیفه می باشد».
طوسی که در مذهب شیعه به شیخ طائفه ملقب گشته در این رابطه می گوید:«مهمترین و واضح ترین دلیل از قرآن مجید برای اثبات امامت علی بن ابی طالب علیه السلام پس از وفات رسول الله (صلى الله علیه وسلم)، این فرمایش الهی است:﴿إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاهَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاهَ وَهُمْ رَاکِعُونَ﴾.
طبرسی در مورد این آیه میگوید: «این آیه بدون هیچ شک و تردیدی واضح ترین دلیل بر امامت علی بن ابی طالب علیه السلام پس از رحلت پیامبر (صلى الله علیه وسلم) می باشد»
پس از آشنا شدن با آنچه که بزرگان شیعه آنرا مهمترین وواضح ترین دلیل خود در این مسأله می دانند، به نقد و بررسی این استدلال می پردازیم تا آشکار گردد این آیه بزرگان شیعه را به هدف و غایت خود نمی رساند.
قبل از هر چیز بایستی دانست این ادعای بزرگان شیعه که دلیل خود را آیه اى از قرآن مجید دانسته اند، ادعایی است پوچ و بی اساس. چون همانگونه که می بینیم در این آیه هیچ نام و نشانی از احدی برده نشده، و آنچه که شیعه بعنوان دلیل خود ارائه داده است، روایتى است که ادعا می کند سبب نزول این آیه را روشن می سازد پس استدلال آنها به روایت می باشد و نه به آیه ای از قرآن مجید.