برخی از بهشتیان از خدا درخواست می‌کنند که کشت کنند

بخاری، کتاب «التوحید» باب: [کَلاَمِ الرَّبِّ مَعَ أَهْلِ الجَنَّهِ]

۳۹۸- «عَنْ أَبِی هُرَیْرَهَ رضی الله عنه‌ أَنَّ النَّبِیَّ  صلی الله علیه و سلم کَانَ یَوْمًا یُحَدِّثُ وَعِنْدَهُ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ البَادِیَهِ: أَنَّ رَجُلًا مِنْ أَهْلِ الجَنَّهِ، اسْتَأْذَنَ رَبَّهُ فِی الزَّرْعِ، فَقَالَ: أَوَلَسْتَ فِیمَا شِئْتَ؟ قَالَ: بَلَى، وَلَکِنِّی أُحِبُّ أَنْ أَزْرَعَ، -فَأَسْرَعَ وَبَذَرَ- فَبَادَرَ الطَّرْفَ نَبَاتُهُ وَاسْتِوَاؤُهُ، وَاسْتِحْصَادُهُ وَتَکْوِیرُهُ أَمْثَالَ الجِبَالِ، فَیَقُولُ اللَّهُ تَعَالَى: دُونَکَ یَا ابْنَ آدَمَ! فَإِنَّهُ لاَ یُشْبِعُکَ شَیْءٌ، فَقَالَ الأَعْرَابِیُّ: یَا رَسُولَ اللَّهِ! لاَ تَجِدُ هَذَا إِلَّا قُرَشِیًّا أَوْ أَنْصَارِیًّا، فَإِنَّهُمْ أَصْحَابُ زَرْعٍ، فَأَمَّا نَحْنُ فَلَسْنَا بِأَصْحَابِ زَرْعٍ، فَضَحِکَ رَسُولُ اللَّهِ  صلی الله علیه و سلم».

398. «از ابوهریره رضی الله عنه روایت شده است که گفت: روزی پیامبرصلی الله علیه و سلم برای یارانش سخن می‌گفت: و در میان جمع حاضر فردی صحرانشین حضور داشت. پیامبرصلی الله علیه و سلم فرمودند: یکی از بهشتیان از خداوند اجازه می‌خواهد که کشت کند، خداوند می‌فرماید: آیا مگر اکنون در میان نعمت‌ها و چیزی که می‌خواهی، نیستی؟! جواب می‌دهد: چرا (بله)، اما من دوست دارم که کشت کنم، پس به او اجازه داده می‌شود و به سرعت بذر می‌افشاند و روییدن و رشدکردن و برداشت محصول آن در کم‌تر از یک چشم به هم زدن پایان می‌یابد و خرمنی به بلندی کوه‌ها آماده می‌شود و خداوند متعال می‌فرماید: ای انسان! این را بگیر و بدان که هیچ چیزی تو را سیر نمی‌کند (قانع نمی‌کند)»، آن فرد صحرانشین [به قصد مزاح] گفت: ای پیامبر خدا! این فرد کسی نیست جز یک فرد قریشی یا انصاری (یا اهل مدینه است یا اهل مکه) زیرا تنها آن‌ها کشاورزند (کار کشاورزی می‌کنند)، اما ما کشاورز نیستیم، پس این فرد از ما نیست و پیامبر صلی الله علیه و سلم خندیدند».