ای مردم به اطراف خود نگاه کنید و ببینید با چه کسانی حشر خواهید شد

اندکی تامل کنید و جواب خود را بدهید.

 عن أبی موسی رضی الله عنه أن النبیﷺ قال:

«الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ».

«انسان در قیامت با کسی که به آن محبت دارد (دوستش) حشر می‌گردد.» [متفقٌ علیه]

انسان با هرکسی همنشین باشد، کم‌کم با او صمیمی شده و از او تأثیر می‌پذیرد.
اگر با انسان‌های ناباب آمد و شد داشته و با آنان دوستی نماید، طبعاً از آنها به حساب می‌آید.
همان‌طور که اگر با نیکان و انسان‌های شایسته سر و کار داشته و مجالست کند، از زمره آنان به حساب می‌رود.
بدون تردید همنشینی، نقش سرنوشت‌سازی دارد، به همین سبب خداوند دستور داده با راستگویان و انسان‌های نیک خصلت بنشینیم، تا راستگویی و صلاح آنان در ما اثر نماید.

یکی از خصوصیات رسول الله صلی الله علیه وسلم این بود که با مساکین و مستضعفان می‌نشست و احوال آنان را جویا می‌شد و پیروانش را نیز به مجالست و هم‌نشینی با مستمندان و مساکین امر می‌کرد؛
زیرا هم‌نشینی با مستضعفان ضمن دلجویی آنان، به انسان درس تواضع و فروتنی می‌آموزد؛ چنان‌که از هم‌نشینی با مستکبران و زورگویان، در انسان احساس کبر و غرور به وجود می‌آید.

چه بسا انسان‌های سالم که در اثر رفاقت و هم‌نشینی با دوستان ناباب گرفتار اعتیاد شده و یا سرشان بالای دار رفته است.
از این‌رو رسول‌الله صلی الله علیه وسلم فرمود:
انسان با هرکسی که محبت داشته باشد، روز قیامت با او در کنار او، حشر می‌شود.