همان دامی که حضرت یوسف علیهالسّلام در آن گرفتار شد و تنها کاری که میتوانست انجام دهد، گریختن بود…
و خدا درهای رحمتش را به روی او یکی پس از دیگری باز کرد و رهایی اش بخشید.
چه خلوتی بدتر از فضای مجازی؟
خلوتی که در آن حتّی شرم نگاههایمان نیز مزاحم اختلاطمان نخواهد شد و استیکرها و شکلک ها جایگزین خندههای زیر لب و عشوههای پنهانیمان خواهد شد…
همان چیزی که در واقعیّت هرگز تصوّرش را نیز نمی کنیم و خودمان را از آن مبرّا میبینیم.
این خلوت نیز همان خلوتی است که رسول اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلم فرمودند اگر زن و مردی در آن تنها شوند، نفر سومشان ابلیس خواهند بود.
فکر ما باشد!
شیطان هم دم و دستگاهش را الکترونیکی کرده است!
خدای دنیای مجازی، همان خدای دنیای حقیقی است.