وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
تمام پیامبران، بنده‌اى از بندگان
خدا هستند و خداوند متعال، آنان را
به پیامبرى، بزرگ داشته است و آنان
را به بندگى در بلندترین مقام و بر شیوه مدح، وصف فرموده است؛ چنانکه
در باره اولینِ آنها نوح؛ مى‌فرماید:
{ذُرِّیَّهَ مَنۡ حَمَلۡنَا مَعَ نُوحٍۚ إِنَّهُۥ کَانَ عَبۡدٗا شَکُورٗا} الإسراء: ۳.
«اى فرزندان کسانى که با نوح
(بر کشتى) سوار کردیم! او بنده شکرگزارى بود».
درباره آخرینِ آنها محمد صلى الله علیه و آله و سلم مى‌فرماید:
{🏿تَبَارَکَ ٱلَّذِی نَزَّلَ ٱلۡفُرۡقَانَ عَلَىٰ عَبۡدِهِۦ لِیَکُونَ لِلۡعَٰلَمِینَ نَذِیرًا} الفرقان: ۱.
«زوال ناپذیر و پر برکت است کسى که قرآن را بر بندهاش نازل کرد تا بیمدهنده جهانیان باشد».
[خدا] درباره پیامبران دیگر مى‌فرماید:{وَٱذۡکُرۡ عِبَٰدَنَآ إِبۡرَٰهِیمَ وَإِسۡحَٰقَ وَیَعۡقُوبَ أُوْلِی ٱلۡأَیۡدِی وَٱلۡأَبۡصَٰرِ} ص: ۴۵.
«و به خاطر بیاور بندگان ما ابراهیم
و اسحاق و یعقوب را، صاحبان دستهاى (نیرومند در طاعت خدا) و چشمهاى (بینا)».
{وَٱذۡکُرۡ عَبۡدَنَا دَاوُۥدَ ذَا ٱلۡأَیۡدِۖ إِنَّهُۥٓ أَوَّابٌ} ص: ۱۷.
«و به خاطر بیاور بنده ما داوود صاحب قدرت را، که او بسیار توبه کننده بود!».
{وَوَهَبۡنَا لِدَاوُۥدَ سُلَیۡمَٰنَۚ نِعۡمَ ٱلۡعَبۡدُ إِنَّهُۥٓ أَوَّابٌ} ص: ۳۰.
«ما سلیمان را به داوود بخشیدیم؛ چه بنده خوبى! زیرا همواره به سوى خدا بازگشت مىکرد (و به یاد او بود)!».
درباره عیسى، فرزند مریم، مى‌فرماید:
{إِنۡ هُوَ إِلَّا عَبۡدٌ أَنۡعَمۡنَا عَلَیۡهِ وَجَعَلۡنَٰهُ مَثَلٗا لِّبَنِیٓ إِسۡرَٰٓءِیلَ} الزخرف: ۵۹.
«مسیح فقط بنده اى بود که ما نعمت به او بخشیدیم و او را نمونه و الگویٔى براى بنى اسرایٔیل قرار دادیم».