ایمان به لا اله الا الله چگونه است؟

جواب: ایمان به لا اله الا الله با دو امر محقق می¬گردد که عبارتند از: نفی آنچه کلمه¬ی طیبه نفی نموده و اثبات آنچه کلمه ی طیبه اثبات نموده است با اعتقاد و قول و عمل.
اما نفی آنچه کلمه ی توحید نفی نموده، همان کفر ورزیدن به چیزی یا کسی است که  به جای الله عزوجل عبادت می شود با اعتقاد و قول و عمل.
و اما اثبات آنچه کلمه ی توحید اثبات نموده عبارت است از ایمان به الله عزوجل و اخلاص در عبادت برای او تعالی با اعتقاد و قول و عمل.
و این مهم با امور ذیل میسر خواهد بود:
اعتقاد جازم در نفی الوهیت غیرالله و اثبات آن تنها برای الله عزوجل؛ گواهی دادن بدین امر با انقیاد و فرمانبرداری و استجابت آنچه قلبش با آن گره خورده؛ ترک شرک و دوری از آن به طور کلی و کفر ورزیدن به خداگونه ها و هر آنچه به جای الله عزوجل و همراه او تعالی عبادت می شود و اخلاص در عبادت تنها برای الله عزوجل؛
و همچنین ایمان داشتن به کفر کسی که اعتقادا و قولا و عملا بدان ایمان ندارد و ایمان داشتن به اسلام کسی که حقیقتا بدان ایمان آورده، واجب می باشد.
الله متعال می¬فرماید: «قُلْ یَا أَهْلَ الْکِتَابِ تَعَالَوْاْ إِلَى کَلَمَهٍ سَوَاء بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللهَ وَلاَ نُشْرِکَ بِهِ شَیْئاً وَلاَ یَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضاً أَرْبَاباً مِّن دُونِ اللهِ فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقُولُواْ اشْهَدُواْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ ۶۴» [آل عمران: ۶۴] «بگو: «ای اهل کتاب! بیایید به سوی سخنی که میان ما و شما یکسان است که جز الله را عبادت نکنیم و چیزی را شریک او نسازیم، بعضی از ما بعضی دیگر را به جای الله به خدایی نگیرد. پس اگر (از این دعوت) روی گرداندند، بگویید: گواه باشید که ما مسلمانیم».
و این دعوتی است به ایمان به لا اله الا الله و این همان «کَلَمَهٍ سَوَاء» می¬باشد.
ابن جریر طبری می گوید: «إِلَى کَلَمَهٍ سَوَاء بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمْ» یعنی به سوی کلمه¬ی عدل میان ما و شما؛ و کلمه ی عدل عبارت است از اینکه الله متعال را به یگانگی عبادت نموده و غیر او را عبادت نکنیم و از هر معبودی غیر از الله متعال بیزاری و برائت جوییم و با خداوند متعال چیزی را شریک قرار ندهیم.
و اینکه می فرماید: «وَلاَ یَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضاً أَرْبَاباً مِّن دُونِ اللهِ» یعنی: و برخی از ما برای برخی دیگر دینداری نکند به این ترتیب که از وی در نافرمانیِ خداوند متعال اطاعت کند و چنانکه برای خداوند متعال سجده می¬کند برای او سجده کند.
و می گوید: اینکه برخی از آنها برخی دیگر را به خدایی گرفتند، بدین معناست که عده ای از ایشان با اطاعت از اَتباع و رؤسا در اموری که نافرمانی الله متعال بود و از ترک آن نهی شده بودند (اطاعت از الله متعال) ایشان را به خدایی گرفتند.
و اینکه خداوند متعال می¬فرماید: «فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقُولُواْ اشْهَدُواْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ» یعنی: پس اگر از آنچه ایشان را بدان فراخواندی، روی برتافتند، یعنی از «کلمه السواء» که تو را امر نمودم آنان را به سویش فراخوانی؛ و تو را در مورد آن اجابت نکرده و به پیشنهاد تو پاسخ مثبت ندادند، پس ای مؤمنان برای آنان که از این دعوت روی برتافتند بگویید شاهد و گواه باشید که ما مسلمانیم».
و الله عزوجل می¬فرماید: «قُلْ یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِن کُنتُمْ فِی شَکٍّ مِّن دِینِی فَلاَ أَعْبُدُ الَّذِینَ تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللهِ وَلَکِنْ أَعْبُدُ اللهَ الَّذِی یَتَوَفَّاکُمْ وَأُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ۱۰۴ وَأَنْ أَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفاً وَلاَ تَکُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِکِینَ ۱۰۵» [یونس: ۱۰۴-۱۰۵] «بگو: ای مردم، اگر از دین من در شک هستید، پس من کسانی را که شما به جای الله عبادت می‌کنید، عبادت نمی¬کنم؛ و لیکن من تنها الله را عبادت می¬کنم که شما را می¬میراند و من مأمور شده¬ام از مؤمنان باشم. و اینکه روی خود را به آیین حنیف متوجه کن و هرگز از مشرکان مباش».