وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
قرطبی از قول ابن عباس‌گفته است:”
لا تأکلوا مما لم یذکر اسم الله علیه وإنه لفسق انعام ١٢١
نخورید ازگوشت حیوانی‌که برای غیرخدا سربریده شده و بهنگام ذبح اسم غیرخدا برآن برده شده است
که این عمل خروج از طاعت خدا است و زشت است سپس از آن استثناء کرده است:
” وطعام الذین أوتوا الکتاب حل لکم وطعامکم حل لهم مائده ۵ [و ذبح شده اهل کتاب برای شما حلال است،که ازآن بخورید و برای شما نیزحلال است‌که ازطعام خویش بدانان بدهید]”. پس مراد این آیه از طعام حیوان ذبح شده وگوشت ذبیحه یهودی و نصرانی است اگرچه نصرانی بهنگام ذبح بگوید بنام مسیح و یهودی بگوید بنام عزیر ولی بهرحال آنان برمبنای دین آسمانی ذبح می‌کنند. عطاء گفت: بخور از ذبیحه نصرانی حتی اگر بهنگام ذبح بگوید بنام مسیح. چون خداوند ذبیحه‌شان را مباح کرده است و خداوند می‌داندکه چه می‌گویند. و قاسم بن المخیمره گفته است: بخور ازگوشت ذبیحه او حتی اگر بهنگام ذبح بگوید بنام سرجس (نام‌کلیسائی بوده است) و زهری و ربیعه و شعبی و مکحول نیز بر این قولند. و از دو نفر صحابی یعنی ابوالدرداء و عباده بن الصامت نیز روایت شده است.
گروهی گفته‌اند: هرگاه شنیدی‌که اهل کتاب بهنگام ذبح نام غیر خدا
می‌برند ذبیحه‌شان را مخور
و از میان اصحاب علی بن ابیطالب و عایشه ام المومنین و ابن عمر نیزچنین‌گفته‌اند.