«او را لعنت نکنید، به خدا سوگند مطمئنم که او خدا و رسولش را دوست دارد»

عمر بن خطاب می‌گوید: در زمان نبی اکرم ص مردی که ملقب به «حمار» بود، گاهگاهی پیامبر ص را می‌خنداند، پیامبر ص او را به خاطر شراب خواری، حد زده بود. روزی او را دوباره به جرم شراب خواری نزد رسول خدا ص آوردند. پیامبر اکرم ص دستور داد تا او را حد بزنند، یکی از حاضران گفت: خدایا! او را لعنت کن، چقدر شراب می‌خورد. نبی اکرمص فرمود: «او را لعنت نکنید، به خدا سوگند مطمئنم که او خدا و رسولش را دوست دارد».^[۱]

و این اوج عدل و انصاف است، حد را جاری می‌کند، ولی شخصیتش را زیر سؤال نبرده و او را بی اعتبار نمی‌سازد؛ بلکه نسبت به او حسن ظن نشان می‌دهد.

جاهایی را که می‌توان غیبت نمود، شرع محدود و مشخص کرده و خارج از آن جایز نیست که به غیبت مسلمانی پرداخت. اما گروهی بازاری را بپا ساخته و دیگران را مورد طعن و رخنه و بی آبروئی و ترور شخصیت قرار می‌دهند در حالی که نیازی هم بدان نیست. در گذشته جز به خاطر دست یابی به صحت و سقم حدیث و حفظ سنت نبوی ص اقدام به بررسی شخصیت افراد نمی‌شد.

[۱]– مختصر صحیح بخاری، ج۲، ص۶۶۰، ترجمه عبدالقادر ترشابی با اندکی تصرف.