او را به ازای مقدار قرآنی که از برداری، به ازدواجت درآوردم

پیامبر صلی الله علیه وسلم به مردی که از زنی خواستگاری کرده بود و هیچ نداشته بود که مهریّه‌ی او کند، فرمودند: «زَوَّجْتُکَهَا عَلَى مَا مَعَکَ مِنَ الْقُرْآنِ»[۱]؛ «او را به ازای مقدار قرآنی که از برداری، به ازدواجت درآوردم».

خطابی می‌نویسد: «برخی از علما گفته‌اند که: اخذ اجرت برای تعلیم قرآن، حالاتی دارد بدین‌گونه که اگر غیر آن شخصِ معلّم، کسِ دیگری در میان مسلمانان وجود داشته باشد که به آموزش قرآن بپردازد، در این حالت، اخذ اجرت جایز است به دلیل اینکه تعلیم قرآن بر آن شخص معلم فرض و متعین: (فرض عین) نیست؛ امّا اگر در حالتی یا جایی باشد که کسی نیست تا به آموزش قرآن بپردازد، اخذ اجرت حلال نیست».

ابن عابدین هم می‌گوید: «هرچیزی که جنبه‌ی قربت خالص داشته باشد، مانند قرآن و تعلیم فرایض واجب، اخذ اجرت نه بر آن و نه بر تعلیم آن جایز نیست، مگر اینکه همت‌ها به سستی گراییده باشد و بیم محوشدن قرآن از میان مردم وجود داشته باشد، که در این حالت، گرفتن اجرت، از باب دفع زیان از جماعت مسلمانان خواهد بود و البته که معلم قرآن هیچ ثوابی نخواهد برد».

[۱]– صحیح بخاری (۵۰۲۹).