مسلم از ابوهریره روایت کرده است که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود:
«أَوَّلَ النَّاسِ یُقْضَى یَوْمَ الْقِیَامَهِ عَلَیْهِ رَجُلٌ اسْتُشْهِدَ، فَأُتِیَ بِهِ فَعَرَّفَهُ نِعَمَهُ فَعَرَفَهَا، قَالَ: فَمَا عَمِلْتَ فِیهَا؟ قَالَ: قَاتَلْتُ فِیکَ حَتَّى اسْتُشْهِدْتُ، قَالَ: کَذَبْتَ، وَلَکِنَّکَ قَاتَلْتَ لِیُقَالَ: جَرِیءٌ، فَقَدْ قِیلَ، ثُمَّ أُمِرَ بِهِ فَسُحِبَ عَلَى وَجْهِهِ حَتَّى أُلْقِیَ فِی النَّارِ».[۱]
«اولین کسی که در روز قیامت مورد حساب قرار میگیرد، شهید است. بدینگونه که وی را میآورند و یک نعمتی به او یادآوری میکنند و او هم آن نعمت را میشناسد. سپس خداوند به او میگوید که: با آن نعمت چه کردی؟ و او در پاسخ میگوید: من در راه تو جنگیدم تا اینکه به شهادت رسیدم. خداوند میفرماید: «دروغ میگویی تو جنگیدی تا بگویند که جسور و شجاع هستی که این هم گفته شده است!» سپس دستور داده میشود تا وی را از چهره بر زمین بکشند تا در آتش انداخته میشود».
[۱]– صحیح مسلم (۱۹۰۵).