اهمیت ذکر خدا

بخاری، باب [فضل ذکر االله تعالی]

از ابوهریره روایت شده است که گفت: پیامبر فرمودند: خداوند فرشته هایی (مأمورانی) دارد که در راهها [ی زمین] میگردند و اهل ذکـر را جسـتجو مـی کننـد. پـس هرگاه گروهی را دیدند که خدا را یاد میکنند، یکدیگر را صدا میزنند و میگویند: بیایید
آنچه خواستید (مجلس ذکر) اینجاسـت. پیـامبر فرمودنـد: فرشـتگان اطـراف آن هـا را
میگیرند و با بالهایشان آنها را تا آسمان دنیا میپوشانند (محافظت میکننـد).
پیـامبر فرمودند: سپس پروردگارشان در حالی که به [وضع و احوال] بندگانش از هرکس دیگری
داناتر است، از فرشتهها میپرسد: بندگانم چه میگویند؟ فرشتگان جواب میدهند. خدایا!
تو را تسبیح و تکبیر و تمجید میگویند و سپاس و سـتایش تـو را بـه جـای مـی آورنـد.
خداوند میفرماید: آیا مرا دیدهاند؟ فرشتگان میگوینـد: خیـر، تـو را ندیـده انـد. خداونـد
میفرماید: اگر مرا میدیدند، چه (حال و وضعشان چگونه بود)؟ فرشتگان میگویند: اگـر
تو را میدیدند، بیشتر از این تو را عبادت میکردند و بیشتر از این تو را تسبیح میگفتنـد
و تو را سپاس و ستایش میکردند. خداوند میفرماید: از من چه مـی خواهنـد؟ فرشـتگان
میگویند: از تو بهشت میخواهند. خداوند میفرماید: اگر بهشت را میدیدنـد، (حـال و
وضعشان چگونه بود)؟ فرشتگان میگویند: اگر آن را مـی دیدنـد، حـرص شـان بـرای آن
بیشتر بود و بیشتر از این آن را طلب میکردند و بیشتر از این بدان میل میکردند. خداوند
میفرماید: از چه چیزی به من پناه میبرند؟ فرشتگان میگویند: از آتـش جهـنم. خداونـد
میفرماید: آیا آن را دیدهاند؟ فرشتگان میگویند: خیر، آن را ندیدهاند. خداوند میفرمایـد:
اگر آن را میدیدند، (حال و وضعشان چگونه میبـود)؟ فرشـتگان مـی گوینـد: اگـر آن را
میدیدند، بیشتر از این از آن فرار میکردند و بیشتر از این از آن میترسیدند. پس خداوند
میفرماید: ای فرشتگان! شما را گواه میگیرم که آنها را بخشـیده ام. پیـامبر فرمودنـد:
یکی از فرشتگان عرض میکند: [خدایا!] در میانشان کسی است که جزو آنها نیست (بـا
هدف ذکر در میان آنها ننشسته است) بلکه برای کاری غیر از ذکـر بـه میـان شـان آمـده
است. خداوند میفرماید: آنها باهم نشستهانـد و در یـک جمـع مـی باشـند و کسـی کـه
همنشین آنان شود اهل شقاوت نخواهد بود. (همنشین اهل ذکر گرچـه نیـت ذکـر هـم
( نداشته باشد بهرهمند میگردد)».