انکار زنده به گور کردن دختران در عهد جاهلیت!

انکار زنده به گور کردن دختران در عهد جاهلیت!(۱)
جناب دکتر باری دیگر بر جهالت خود پافشاری کرده و نوشته‌اند: «عده‌ای خرد گم‌کرده می‌گویند پیش از محمد، اعراب بچه‌های مؤنث خود را زنده به گور می‌کردند… در آن زمان که از خارج خانم وارد نمی‌کردند…»(۲)
می‌گویم: ناگفته نماند که آقای روزبهانی در این میان از ادبیاتی که جزئی از هویت ایشان به حساب می‌آید بهره برده‌اند که ما برای آن‌که قلم به پلیدی گفتار ایشان مبتلاء نگردد، از نقل آن‌ها چشم‌پوشی کرده‌ایم، عامله الله بما یستحق.
حقیقتاً احدی از اهل علم و مؤرخین ذکر نکرده‌اند که تمام عرب، دختران خود را زنده به گور کرده باشند، بنابراین این بهانه که «از خارج خانم وارد نمی‌کردند» از اساس باطل است. اما این امر به هر صورتی در میان قوم عرب موجود بوده است و از بدیهیات تاریخی به شمار می‌آید و علاوه بر شواهدی که بر این مسئله صحه می‌گذارد، عدم انکار آیه‌ی «وَإِذَا الْمَوْؤُودَهُ سُئِلَتْ»(۳) توسط مشرکین، تردیدی در درستی آن باقی نخواهد گذاشت. با آن‌که تمامی مردم چنین نبوده‌اند، اما بسیاری از مردمان عرب در عهد جاهلیت «دختران را ناپسند داشته و از آنان بیزار بودند.»(۴)
اهل اخبار آورده‌اند که ابوحمزه ضبی همسرش را از خانه‌اش راند، زیرا دختری به دنیا آورده بود. سپس او را دید که خطاب به دخترش می‌گوید:
ما لأبی حمزه لا یأتینا        یظل فی البیت الذی یلینا
غـضبان ألا نـلد البنینا        تالله ما ذلـک فـی أیـدینا
وإنما نأخـذ ما أعـطینا         ونحن کالأرض لزارعـینا

ننبت ما قـد زرعــوه فینا(۵)

استاد عبد العزیز سالم می‌نویسد: «برخی از مردم به هنگام تولد دختران، چنان در کینه‌ورزی نسبت به آنان افراط می‌کردند که گاهی این کینه‌توزی تا سرحد زنده به گور کردن آن‌ها ادامه می‌یافت. مرد حفره‌ای می‌کند و نوزاد دختر خود را داخل آن می‌نهاد و سپس روی او خاک می‌ریخت و زنده‌زنده دفن می‌کرد.»(۶)
شیخ صدیق حسن خان می‌فرماید: «زمانی که یکی از آنان صاحب فرزند دختر می‌شد، از ترس نیازمندی و فقر و استرقاق، و یا به سبب وجود عیبی جسمانی، فرزند دختر خود را در حالی‌که زنده بود دفن می‌کرد.»(۷)  و سپس نقل می‌کند که شخصی از نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم آمد و به ایشان خبر داد که در عهد جاهلیت هشت دختر خود را زنده به گور کرده است و پیامبر دستور دادند که باید در عوض آن‌ها بردگانی را آزاد کند، تا شاید خداوند از گناه وی گذشت کند.(۸)
دکتر جواد علی نیز ذکر می‌کند که آنان چاله‌ای می‌کندند و دختر را در آن قرار می‌دادند، سپس به اندازه‌ای در آن خاک می‌ریختند که با زمین هم‌سطح و مساوی شود.(۹)
بنابراین شکی در وقوع این جنایت وجود ندارد و برای مخالفین نیز شایسته نیست که تنها به جهت دشمنی با اسلام، چشم خود را روی چنین جنایاتی ببندند!
———————————-
۱. این جنایت مختص به بعضی از قبائل عرب نیست، بلکه قربانی‌کردن فرزندان در میان مصریان، قبائل استرالیایی و همچنین اهل یونان نیز موجود بوده است.
۲. قرآن کلام محمد، ص ۱۱۶
۳ . التکویر، آیه ۸ : «و هنگامی که از دختر زنده به گور شده پرسیده می‌شود.»
۴ . تاریخ عرب قبل از اسلام، ص ۳۵۲  –  لازم به ذکر است که این تفکر مختص به قوم عرب نبوده است، چنان‌که ویل دورانت در کتاب «تاریخ تمدن»، این امر را در رابطه با ایرانیان ذکر می‌کند: «فرزند داشتن نیز مانند ازدواج، از موجبات بزرگی و آبرومندی بود. پسران برای پدران خود سود اقتصادی داشتند و در جنگ‌ها به کار شاهنشاه می‌خوردند، ولی دختران طرف توجه نبودند.» (بنگرید به: تاریخ تمدن، ج ۱، ص ۴۳۴)
۵. البیان والتبیین، ج ۱، ص ۱۶۵ : «چه شده است که أبو حمزه نزد ما نمی‌آید، درحالی‌که خانه‌ی مجاور ما زندگی می‌کند! او خشمگین است که چرا ما دختر می‌زاییم، به خدا سوگند این در دست ما نیست! ما تنها آن‌چه می‌دهند را می‌گیریم، ما چون زمینی برای کشاورزان هستیم، و آن‌چه در ما کاشته‌اند را می‌رویانیم!»
۶. تاریخ عرب قبل از اسلام، ص ۳۵۳
۷. حسن الأسوه بما ثبت من الله ورسوله فی النسوه، ص ۲۴۷
۸. سلسله الأحادیث الصحیحه، ج ۷، ص ۸۷۷
۹ . المفصل فی تاریخ العرب قبل الإسلام، ج ۹، ص ۸۹